Onderweg naar heiligheid

We vieren Aller­hei­ligen op 1 no­vem­ber en Aller­zie­len op 2 no­vem­ber. Dat betekent dat we onze dier­ba­re doden gedenken in het licht van het feest van Aller­hei­ligen.

Al vroeg her­dacht men meer­dere heiligen en vooral mar­te­la­ren op hun sterf­dag. Hun sterven was nogal eens verbon­den met een volge­hou­den geloofs­ge­tui­ge­nis. Uit respect werd hun graf versierd. Hun leven werd gevierd, om te zeggen: met de blijvende zeg­gings­kracht van je levende ge­tui­ge­nis, is nu zelfs je dood vrucht­baar. Jouw dood raaktons en je liefde verbindt ons.

Elk jaar zegenen we op Aller­zie­len de graven van onze dier­ba­ren. Zij raakten ons zozeer dat ze met ons verweven zijn. We willen als pas­to­raal team dit jaar extra aan­dacht geven aan het zegenen van de graven op onze begraaf­plaatsen. Aller­zie­len vieren we niet als ‘griezel­feest’ maar als feest van verbin­ding, met onze blik gericht op een open hemel.

Heiligen waren tij­dens hun leven al ‘heil­zaam’ voor hun mede­mensen in Gods naam. Ze leven nu ver­der bij God en willen ook van daaruit een in­spi­ra­tie­bron zijn. Bovendien geloven we dat ze bid­dend waken over mensen opdat zij ook de weg naar hun eindbestem­ming volgen.

Hei­lig­heid in de traditie van de Schrift komt uit bij zozeer geïnspireerd zijn dat je ‘apart gezet bent’. Heiligen weer­spie­gelen op uitzon­der­lijke wijze Gods liefde in spi­ri­tu­ele waar­den die gelo­vi­gen meer op Christus doen lijken. Als je het aan mij vraagt, gaat het om een weg naar hei­lig­heid.

Als we Aller­hei­ligen vieren, dan vieren we de schoon­heid van alle heiligen die wonen in de glorie van God. In de Heilige Schrift klinkt de uit­daging voor mensen: “Wees heilig want Ik ben heilig”. Schemert er iets van een hemelse schoon­heid in onze levens door?

Het gaat om heilig wor­den als weer­spie­geling van en ver­wij­zing naar Gods onein­dige liefde. In het licht van Gods liefde kan ieder mens tot bloei komen. En als we met Gods blik dan naar elkaar kijken is er soms zomaar een vonk van herken­ning. Bij onze dier­ba­re over­le­de­nen bran­den we licht, als ver­wij­zing naar hoop­vol ‘Licht uit Licht’. We dragen hoop­vol licht dat ons gaande houdt naar elkaar over alle grenzen heen, op een stralende weg van hei­lig­heid.