Advent

Vol verwachting klopt ons hart!

De Advents­tijd roept ons op om ‘waak­zaam’ uit te zien naar de geboorte van het Kerst­kind in de stal te Beth­le­hem. Als er iets is dat wij de voorbije maan­den dag na dag hebben gehoord, is het wel dat wij op onze hoede - dat wij dus 'waak­zaam' - moeten zijn. Wij weten immers niet waar en wanneer het corona­vi­rus kan toeslaan, met alle gevolgen van dien.

Maar ook zon­der het virus zijn het woor­den die wij heel dikwijls horen en in allerlei varianten gebruiken: “Let op! Pas op! Wees voorzich­tig!” “Vergeet niet de deur te sluiten wanneer je ’s avonds alleen thuis bent!” Regel­ma­tig zeggen of horen wij zulke bezorgde waar­schu­wingen: “Wees waak­zaam!”

Waak­zaam­heid

In de Bijbel staat een mooi verhaal over ‘waak­zaam­heid’. Het is het verhaal van de vijf ver­stan­dige en de vijf domme bruidsmeisjes. (Mattheüs 25, 1-13) Jezus ver­telt het verhaal over de vijf meisjes die met hun lampen op de bruidegom moeten wachten, maar er geen reke­ning mee hou­den dat die lampen óók voldoende olie nodig hebben om te kunnen bran­den. Wanneer de bruidegom aan­komt, kunnen zij hem niet bijlichten en mogen zij de feest­zaal niet binnen.

De bood­schap die Jezus hiermee wil weer­ge­ven, is dat, - wanneer wij het échte en waarach­tige leven willen bezitten, zoals God dat ons allen toewenst (het bruilofts­feest), - dat wij dan waak­zaam moeten zijn. Die waak­zaam­heid komt tot uiting door het feit dat wij steeds voldoende 'olie van goed­heid' moeten bezitten om het licht van de god­de­lijke liefde en vrede te laten doorschijnen in heel ons leven, in ons doen en denken, opdat wij ver­vol­gens een 'lichtend voor­beeld' kunnen zijn voor de ander.

Lichtend voor­beeld

Wij kunnen een ‘lichtend voor­beeld’ zijn voor de ander door ‘goed’ te zijn voor hem of haar, door aan­dacht te hebben voor onze mede­mens, door te luis­te­ren naar de ander. Maar eer­lijk gezegd is dat toch eigen­lijk niet zo heel bij­zon­der, omdat wij dat ook buiten de Advents­tijd moeten doen; altijd en overal!

De Advents­tijd is veel méér! Na­tuur­lijk is het ook het verlangen naar het ko­men­de Kerst­feest; het verlangen naar het samen­zijn met je naaste(n), het familie­feest. Echter, dit jaar zal dit familie­feest niet op zo'n manier kunnen door­gaan zoals wij dat gewend zijn van­wege de beperkende corona­maat­re­ge­len.

Toch mogen wij ons verlangen naar Kerst­mis daardoor niet laten verslappen of beperken omdat wij als familie niet kunnen samen­ko­men. Immers, Kerst­mis is geen louter gezellig (en vaak overla­den) familie­feest, maar het is hèt feest dat God als mens onder ons is komen wonen. God zelf is zicht­baar gewor­den in deze wereld: in zijn Zoon Jezus wordt God geboren hier op aarde. En wat daarbij het be­lang­rijk­ste is, is dat Hij opnieuw geboren kan wor­den in óns hart; Zijn goed­heid en liefde kan in óns mensen zicht­baar wor­den voor de ander.

Vrucht­baar Kerst­feest

Mis­schien kan dit jaar het Kerst­feest wel eens het meest ‘vrucht­ba­re Kerst­feest’ wor­den sinds jaren, omdat wij niet wor­den afgeleid door allerlei prak­tische zaken rondom bood­schappen doen, het voor­be­rei­den van het Kerst­di­ner, eet.: allerlei zaken die vaak onze aan­dacht op zo’n manier opslokken dat de ware zin van het Kerst­feest aan ons voorbij gaat. Dit jaar kunnen wij daad­wer­ke­lijk tijd vrij maken om ons te 'ver­won­deren' over de won­der­ba­re geboorte van het Kerst­kind in de stal te Beth­le­hem.

Met Kerst­mis wordt de ‘Vrede­vorst, de Redder van de Wereld’ geboren. En juist met deze ‘vrede’ en ‘red­ding’ mogen wij actief bezig zijn in de Advents­tijd. Het is de ‘red­ding’ en de ‘vrede’ die tot uiting kan komen als onze aan­dacht niet alleen uitgaat naar onze naasten, maar nóg meer
naar mensen in nood.

Door de corona­cri­sis zijn er meer mensen dan ooit op zoek naar ‘red­ding’ en ‘vrede’ in hun leven: mensen die in armoede ploe­te­ren en het fi­nan­cieel niet meer rond kunnen breien. Maar ook is er de armoede van de een­zaam­heid, de wanhoop, de onzeker­heid, de ziekte, de handicap, de kansloos­heid en van nog zoveel meer dingen die het leven vre­se­lijk moei­lijk kunnen maken.

Ver­wach­ting

“Vol ver­wach­ting klopt ons hart!” Deze woor­den horen bij het Sin­ter­klaas­feest, maar zijn óók passende woor­den voor de Advent. In deze tijd mogen wij waken over onze mede­mens, ons hart laten kloppen en spreken voor onze naaste, voor mensen die het hard nodig hebben.

Mogen wij voor al deze mensen een 'red­dende engel' zijn. Wanneer wij dat doen in de tijd vóór Kerst­mis dan kan ver­vol­gens het èchte en waarach­tige leven van het Kerst­kind zich open­ba­ren in ons hart, wat zijn uit­stra­ling heeft naar de ander toe.

Dan wordt het voor ons allen een Zalig en Gezegend Kerst­feest !

Kape­laan Harold van Overbeek