Intocht van Sinterklaas

Komend weekend komt Sint Nicolaas weer in Neder­land aan. Het grootste kin­der­feest van het jaar kan weer beginnen. Toch wordt dit feest de laatste jaren overschaduwd door de dis­cus­sie rondom zwarte Piet. Ik vind het diep triest en maak mij erns­tig zorgen over het cultuurerf­goed van Neder­land! Hoe anders was het in mijn jeugd­ja­ren.

Adrie van Oorschot was de Sin­ter­klaas uit mijn jeugd. Samen met hoofdpiet Piet Römer werd hij ieder jaar in­ge­haald door vrouwtje Bouw (Mies Bouwman) en later door vrouwtje Wiet (Wieteke van Dort).

Twin­tig jaar lang heeft Adrie met veel plezier gestalte gegeven aan de TV-sint. Hoe be­lang­rijk onder­deel het van zijn leven was blijkt wel uit de mijter en staf die op zijn grafsteen te vin­den zijn.

Hij werd opge­volgd door de legenda­risch Bram van der Vlugt. De raadsman van Sin­ter­klaas, die velen nog op het netvlies hebben staan.

Sinds 2010 is Stefan de Walle de Sin­ter­klaas op tele­vi­sie waarna hij ver­vol­gens, als een echte won­derman, binnen een week overal aan­komt. Van de hoofd­stad tot in het kleinste gat ergens achter in Neder­land. En dat hij weer, als een echte won­derman, in allerlei gedaantes verschijnt. Met of zon­der bril, met een lange steile of een korte krul­baard. Met een hoge piepstem of het krakerige geluid van een verstokte roker. Met een ring van de Hema of een juweel dat op­val­lend veel lijkt op de ring van oma.

Wat doet het er toe. De kin­de­ren geloven. Daar gaat het om. En als ze twijfelen, krijgen ze, net als wij dat vroe­ger te horen kregen van onze ouders, te verstaan dat Sint Nicolaas heilig is en dus alles kan.

Als hij er heel anders uitziet op school, of bij de buren aan de over­kant, dan komt dat omdat Sin­ter­klaas zo heilig is als maar kan en dat hij dus gewoon veran­dert. En als dat verhaal niet meer helpt, hebben we altijd nog de hulpsinterklazen om in het geweer te brengen. Als het geloof in Sin­ter­klaas maar in stand blijft hou­den.

Het is altijd weer gewel­dig om de ogen van de kin­de­ren te zien als ze voor Sint Nicolaas moeten ver­schij­nen. Diep ontzag en een onomstote­lijk geloof.

Mensen lopen met de Sint weg... en dat door mensen met ver­schil­lende ach­ter­gron­den. Zowel pro­tes­tan­ten als katho­lie­ken, maar ook mensen die niet ker­ke­lijk te zijn. Onder de mensen die aan kade ston­den te wachten, zag ik ook moslims. Ook onder moslims is er animo om met hun kin­de­ren naar Sin­ter­klaas te gaan.

Sin­ter­klaas is in staat groepen bij elkaar te brengen. Op die manier komt het be­lang­rijk­ste van zijn karakter naar voren. Sint Nicolaas doet goed aan ie­der­een. Ook in de beschrij­ving van zijn heilige leven komt naar voren dat hij goed was voor mensen. Sin­ter­klaas is van ie­der­een en dat is goed.

Sin­ter­klaas kan een familie­feest zijn van jong en oud en vol ver­wach­ting klopt ons hart wanneer hij met zijn pieten rondtrekt om menig schoentjes te vullen.

Ik weet nog dat mijn ouders mij uit­ein­delijk het Sin­ter­klaas­mys­te­rie had­den verklapt. Aanvanke­lijk was ik diep teleur­ge­steld. Maar ik nam het uit­ein­delijk toch aan omdat ik me daar­mee opgeno­men wist in het gilde van niet-gelo­vi­gen, dus de grote mensen. Het onvoor­waar­de­lijke geloof van een kind in Sint Nicolaas. Zijn onvoor­waar­de­lijke respect voor de goed­hei­ligman.

Als wij als vol­was­se­nen dat onvoor­waar­de­lijke geloof zou­den hebben voor de Grote Goed­hei­ligman, voor de Sint aller Sinten. Als wij niet alsmaar zou­den twijfelen aan het bestaan van God, omdat Hij zich de ene keer anders mani­fes­teert dan de andere. Omdat Hij er de ene keer anders uit lijkt te zien dan de andere keer. Omdat Hij de ene mens anders behandelt dan de andere. Als we gewoon voor Hem zou­den gaan staan in de heilige over­tui­ging dat Hij de enige echte is...

Goh, wat zou het leven dan voor ie­der­een een stuk pretti­ger zijn.

pastoor Pieter Scheepers