De vlag uit!

Sinds vandaag, 4 juni, wor­den de straten opgevrolijkt door de vlaggen en tassen van hen die geslaagd zijn en een hele last van zich af voelen glij­den. We mogen ie­der­een van harte fe­li­ci­te­ren met het behaalde re­sul­taat en veel succes wensen met het ver­volg net als de mensen die nog een herkan­sing krijgen!

Het is altijd een hele spannende tijd om niet zeker te weten of iets gelukt is en of het wor­den zal wat je hoopt of verwacht en dan kan een week toch heel lang duren, terwijl die anders zo vlug voorbij lijkt te gaan. Maar als het bericht binnen is en de druk is eraf dan gaan mensen ook echt los en kan er gefeest wor­den en vakantie gevierd. Even alle remmen los om na de zomer weer serieus aan de slag te gaan en ver­der te bouwen aan de geplande of gedroomde toe­komst.

Maar dat bouwen aan je leven houdt niet op als je school klaar is, want het hele leven is een leer­school en als we het helemaal begrepen hebben zijn we meestal ook aan het einde van de weg geko­men. Een mens mag leren zo lang als hij leeft en dat is een mooie gedachte, maar tege­lijk ook een hele geruststellende gedachte, want wie heeft het allemaal in één keer goed? We zien dage­lijks de fouten van anderen om ons heen of hebben er zelf hin­der van en dat vraagt om relative­rings­ver­mo­gen van ons allemaal, want anders wordt ons leven met elkaar onleef­baar.

De fouten van een ander weten we ook vaak eer­der te benoemen en te zien dan die van ons­zelf en daarom is de school van het leven ook vaak een spiegel om naar ons­zelf te leren kijken en ons oprecht de vraag te stellen; doe ik het zelf dan zoveel beter? Krijg ik een dikke voldoende voor mijn leven en ben ik met vlag en wimpel geslaagd of krijg ik nog een broodno­dige herkan­sing of kan ik het wel vergeten? Zo is een vlag symbool voor van alles tege­lijk en wil het ons tevens wijzen op de enorme diver­si­teit die er in de wereld is. Dit maakt ons sa­men­le­ven met elkaar juist extra boeiend en uit­da­gend.

We mogen met elkaar geloven in een God die mensen heel divers heeft geschapen en zich in al die ver­schil­lende mensen niet vergist, maar aan ie­der per­soon­lijk de opdracht meegeeft om in die school van het leven genoeg te leren om een mens van God te zijn op een eigen unieke manier en dat je als die mens plaats hebt in kerk en wereld en welkom bent met je eigen veel­kleu­rig­heid.

Een vlag staat symbool voor veel ver­schil­lende dingen en we drukken er echt iets mee uit. Laten we de mensen achter de vlag herkennen en zien hoe ie­der­een een oprechte Godzoeker kan zijn en geloven dat God Zich­zelf door iedere mens van goede wil laat vin­den, zoals Hij het ons zelf heeft beloofd!

We mogen leren zolang als we leven, laten we steeds weer en meer leren om een mens van God te zijn en een ander ook zo te willen zien.

Pastoor Pieter Scheepers