Er was eens een man genaamd Werk en een vrouw genaamd Rust. De twee werden verliefd op elkaar en stapten in het huwelijksbootje. Werk was altijd bezig, onderweg en ontzettend ambitieus en perfectionistisch. “Wat ben je lui. Ik wou dat je meer zou werken,” zei hij regelmatig tegen zijn vrouw. Hij snapte niet waarom ze niet wat meer deed. “Vind je mij niet belangrijk dat je altijd maar weg bent en aan het werk bent?” vroeg Rust aan haar man.
Het huwelijk liep moeizaam. Werk en Rust leken zich niet met elkaar te kunnen verbinden. Het was als de uitspraak: ‘twee geloven op één kussen’. Wat als de één, Werk, gelooft in meer en meer, wat gebeurt er dan met de ander? En andersom: Wat als de ander, Rust, streeft naar steeds minder, wat gebeurt er dan met de één? Water en vuur: Werk en Rust.
Balans, Ying Yang, evenwicht, geven en nemen, ijzer smeden als het heet is, Rust Roest enz… Onze taal kent tal van uitdrukkingen ontleend aan bovenstaand verhaaltje. Je kunt niet altijd werken, je kunt niet altijd rusten. Het is de kunst om juiste balans te vinden tussen werk en rust.
Ik hoor u denken: makkelijker gezegd dan gedaan. Inderdaad maar elke reis begint met de eerste stap!
Like ons op Facebook!
Volg ons op Twitter