link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook

Derde Woord ter Bemoediging van Mgr. De Korte

Beproefd maar niet zonder hoop

gepubliceerd: dinsdag, 31 maart 2020

Broe­ders en zusters,

Deze tijd van crisis is ook een tijd van be­proe­ving. Wij mogen dan ook blij zijn met alles wat ons kan bemoe­digen. Per­soon­lijk denk ik dan aan twee recente ini­tia­tie­ven van onze paus Fran­cis­cus. Op 25 maart, het hoog­feest van de Aan­kon­di­ging van de Heer, heeft hij, in ver­bon­den­heid met chris­te­nen van allerlei kerken over heel de wereld, om 12.00 uur het gebed des Heren gebe­den. Een prach­tig oecu­me­nisch ini­tia­tief waar miljoenen chris­te­nen aan hebben deel­ge­no­men. Ikzelf heb in de kapel van het bis­schophuis met enkele mede­wer­kers het Onze Vader gebe­den. In deze tijd van crisis en be­proe­ving kunnen wij in gebed onze zorgen bij de Heer brengen.

Twee dagen later, op 27 maart, was er op een leeg Sint Pieters­plein een in­druk­wek­kend uur van gebed dat werd af­ge­slo­ten met de ze­ge­ning van stad en wereld. De paus had een verstaan­ba­re en laag­drem­pe­lige ver­kon­di­ging over de storm op het meer. Angs­tige leer­lin­gen mogen ervaren dat Christus de storm bed­wingt. Hij is de Heer. Ook vandaag, zo zei paus Fran­cis­cus, mogen wij geloven dat Christus bij ons is in de hui­dige storm. In alle angst en klein­ge­lo­vig­heid mogen wij ons veilig weten bij Hem.

Be­proe­ving van Jezus

Wij staan op de drempel van de Goede Week 2020. De ko­men­de week gedenken wij de aan­komst van Jezus in Jeru­za­lem. Hij wordt als een vredes­vorst ont­van­gen. Maar al snel slaat de stem­ming om. De tegen­stan­ders zien hun kans om Jezus tot zwijgen te brengen. Jezus voorziet de plannen van zijn tegen­stan­ders. Hij weet van vijand­schap en doodsdrei­ging. Zij veroor­zaken angst in het hart van de Heer. Toch kan niets of niemand Hem van zijn levens­op­dracht afbrengen. Hij houdt vaste koers, ook als de vijand naderbij komt. Zijn leven staat vol­ko­men in dienst van de Vader en van de mensen. Hij wordt gearres­teerd en gemar­teld en sterft aan het kruis op Golgotha.

Jezus heeft ons geleerd dat er geen grotere liefde bestaat dan om het leven te geven voor vrien­den. Toch heeft Hij een nog grotere liefde geleefd. Hij sterft immers niet alleen voor zijn vrien­den maar ook voor zijn vijan­den. Uw Zoon, de enige Gerechte, heeft zich over­ge­le­verd in onze han­den. Hij werd gena­geld aan een kruis. Daar heeft Hij met wijd gestrekte armen het onverwoest­baar teken opgericht van het verbond tussen de hemel en de aarde (Eucha­ris­tisch gebed VII). Teken van Gods verzoenende liefde. De be­proe­ving van de Heer is groot geweest maar heeft niet geleid tot wanhoop. Want Christus wist zich geborgen in de liefde van God. Van de Vader was Hij uit­ge­gaan; tot de Vader keerde hij terug. De bood­schap van Pasen is immers dat Christus is thuisge­ko­men bij God.

Actuele be­proe­vingen

In mijn vorige Woord ter bemoe­diging heb ik van­zelf­spre­kend aan­dacht en gebed gevraagd voor de coronapa­tiën­ten met compli­ca­ties en voor hun dier­ba­ren. Maar ook de artsen, verpleeg­kun­digen en de leden van het open­baar bestuur die in zieken­hui­zen en stad­hui­zen proberen om de crisis in goede banen te lei­den. In dit Woord vraag ik heel bij­zon­der uw gebed voor alle mensen die zorgen dat onze voedsel­voor­zie­ning in stand blijft. En bid ik, samen met paus Fran­cis­cus, voor het schoonmaak­personeel. Met grote inzet proberen zij de hygiëne op hoog niveau te horen. Uitermate be­lang­rijk om de versprei­ding van het sluipende virus in te dammen.

Be­proe­ving van onze pastores

Ons bisdom is momen­teel helaas bovenge­mid­deld door het virus getroffen. Een en ander impli­ceert dat in veel pa­ro­chies de leden van onze pas­to­rale teams een grote hoeveel­heid extra werk op hun bord krijgen. De zorg voor zieken maar ook de vele uit­vaar­ten maakt de druk hoog en is men­taal belastend. Met mijn Woor­den ter bemoe­diging maar ook met mails en tele­foontjes wil ik onze pries­ters, diakens en pas­to­raal werkers in deze tijd een hart onder de riem steken. Ik ben daarbij dank­baar voor de kordaat­heid van veel van onze pastores. In alle nuchter­heid zijn zij bereid om te doen wat gedaan moet wor­den. Niet steunen en klagen maar de han­den uit de mouwen om hun pa­ro­chi­anen nabij te zijn en de bemoe­digende bood­schap van Christus te ver­kon­di­gen. Weet dat ik u meedraag in mijn dage­lijks gebed.

Geen publieke ere­dienst

Onze kerken zijn omwille van de bescher­ming van de ge­zond­heid van mensen, heel bij­zon­der de meest kwets­ba­ren onder ons, gesloten voor de publieke ere­dienst. Ook is het niet moge­lijk om op een veilige wijze de communie uit te reiken. Ik weet dat deze rege­lingen van de Neder­landse bis­schop­pen voor niet weinig pries­ters en gelo­vi­gen een groot offer vormen en verdriet teweeg­bren­gen. En ik kan dat heel goed begrijpen. Het samen vieren van de Eucha­ris­tie in een kerk­ge­bouw en het ont­van­gen van de Heilige Communie is niet te ver­ge­lij­ken met het volgen van de Eucha­ris­tie op de tele­vi­sie of langs de digitale weg. Ik weet zelf van het verdriet van gelo­vi­gen die gewoon zijn om de dag­mis in de ka­the­draal met mij mee te vieren. Maar dit offer moet wor­den gebracht en de pijn gedragen omwille van de ge­zond­heid van ons­zelf en anderen. Zoals ik, samen met de andere bis­schop­pen, schreef: de ere­dienst aan God mag nooit een bron van besmet­ting van mensen wor­den. Zelf vier ik iedere ochtend in een gesloten Sint Jan de Eucha­ris­tie voor het wel­zijn van alle bewoners van ons bisdom. Ik weet dat veel pries­ters in hun eigen kerk­ge­bouwen iedere dag het­zelfde doen. In onze kerken maar ook thuis kunnen wij zo de lofzang tot de goede God gaande hou­den.

Bestaansonzeker­heid

De crisis veroor­zaakt bij niet weinig Neder­lan­ders grote zorgen op finan­cieel niveau. Niet alleen de horeca en de toe­risten­sec­tor wor­den zwaar getroffen. Ook veel winkeliers hou­den bij gebrek aan klandizie hun winkels gesloten. Ondanks de steun van over­heid en banken bestaat de vrees dat een aantal bedrijven met weinig buffers het loodje zal leggen. Bij­zon­der kwets­baar zijn de zelf­stan­digen zon­der personeel. Een deel van hen was al kwets­baar en bouwde geen pensioen op. Door het weg­val­len van opdrachten komt een deel van hen acuut in problemen. De crisis raakt ook de mensen aan de onder­kant van de samen­le­ving. Het is be­lang­rijk dat pa­ro­chies en parochiële caritasin­stel­lingen de vin­ger aan de pols hou­den. In een aantal gevallen zullen zij hope­lijk de meest kwets­ba­ren onder ons de helpende hand bie­den.

Tot slot: niet zon­der hoop

In de ko­men­de Goede Week gedenken wij de laatste dagen uit het aardse leven van Christus. Hij is tot het uiterste beproefd en heeft grote angst gekend. Maar uit­ein­delijk werd de angst geen wanhoop. Vol ver­trouwen legde Jezus zijn leven in de han­den van de Vader. Op de Paas­mor­gen heeft Hij nieuw en ander leven ont­van­gen. Christus is de Levende. Rondom Hem mogen wij Kerk zijn. Ik bid dat Hij ons allen, in deze tijd van be­proe­ving, tot mensen van hoop en ver­trouwen mag maken.

+ Dr. Gerard de Korte
Bis­schop van ’s-Hertogen­bosch

 






Parochie
Heilige Franciscus 
Kerkstraat 4
5721 GV Asten
(0493) 69 13 15
secretariaat@rkfranciscus.nl
Google Maps
Like ons op FacebookVolg ons op X/TwitterVolg ons op Youtube Deze website is ontworpen en wordt onderhouden door iMoose