Gouden acolietenjubileum Peer van Eijk

Tijdens een fees­te­lij­ke Hoog­mis op Sacra­ments­dag werd in de Maria Pre­sen­ta­tie­kerk van Asten stil­ge­staan bij het gou­den acolieten­jubi­leum van Peer van Eijk. Als blijk van dank en waar­de­ring ont­ving hij namens de pa­ro­chie een mooie horloge met inscriptie en namens de locatie Asten een gou­den speld van de kerk.

Na­tuur­lijk werd de waar­de­ring ver­der onder­streept met bloemen en applaus. Ook Mgr. de Korte had zijn per­soon­lijke felici­ta­ties doen toe­ko­men.

We fe­li­ci­te­ren Peer van harte en wensen hem nog vele mooie jaren toe in dienst van het altaar van de Heer.

Pastoor Pieter Scheepers hield tij­dens de fees­te­lij­ke vie­ring de volgende preek:

Sacra­ments­dag 2017 - Gouden acolieten­jubi­leum Peer van Eijk

Als je aan Sacra­ments­dag denkt, dan denk je onwil­le­keu­rig aan pro­ces­sies, waarbij de pries­ter onder een baldakijn het aller­hei­ligste in een monstrans meedraagt. Een fees­te­lij­ke gebeur­te­nis in de sfeer van het rijke Roomse leven. We hebben het nog mogen meemaken tij­dens de Meimaand-Maria­maand in Ommel.

Daarbij hoort volgens mij ook het verhaal van de heilige Tarcisius. Zeker ook omdat we vandaag het gou­den acolieten­jubi­leum vieren van Peer van Eijk. Tarcisius is de patroon­hei­lige van de acolieten en de mis­die­naars. Mis­schien kent u het verhaaltje wel.

Het was in de eerste tij­den van het Chris­ten­dom toen in Rome volgelingen van de Heer wer­den ver­volgd, gevangen geno­men en gedood. De tijd van de eerste mar­te­la­ren. ergens in par­ti­cu­liere huizen en vergeten schuil­kerken vier­den de gelo­vi­gen de eucha­ris­tie. Aan het einde van de sa­men­komst geeft een pries­ter de heilige gave van brood aan een jonge man: "Breng het naar de ge­van­ge­nen. De Heer zal een troost voor hen zijn". En Tarcisius neemt het heilig brood aan, ver­bergt het onder zijn man­tel, zijn geheim. Zijn vrien­den op straat hou­den hem aan. Ze vragen: "wat heb je daar bij je?" Maar hij geeft zijn geheim niet prijs en zij doden hem.

Dit verhaal is ook "Sacra­ments­dag". Mis­schien wel de eerste sacra­ments­pro­ces­sie door de straten van Rome. Het Heilig brood werd niet gedragen door een pries­ter en het werd niet gedragen in een monstrans van goud en edel­ste­nen; maar het werd gedragen, verborgen onder een man­tel. Het werd gedragen vlak bij het hart van een gelo­vi­ge mens.

Nou vragen we vandaag niet meteen aan Peer om zijn leven te geven door de Communie weg te brengen; maar het geeft het respect voor de Heilige Hostie weer. Iets wat ook bij jou van toepas­sing is. Vele, vele, missen en Hoog­mis­sen heb jij gediend en aan nog meer mensen de Heilige Communie uit­gereikt. Je bent de vaste wieroker bij bij­zon­dere vie­rin­gen en je bewierookt dan de gaven van Brood en Wijn tij­dens de Consecratie. Je belt ervoor en je buigt ervoor. Op die manier ben je 50 jaar dienst­baar aan de Eucha­ris­tie­vie­ring en aan onze pa­ro­chie­ge­meen­schap en daar zijn we je heel dank­baar voor!

Beste mensen, “als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwig­heid” hoor­den we zojuist in het evan­ge­lie. Maar het blijft niet bij het eten van de heilige Communie. Jezus zelf heeft ons geleerd dat het niet bij woor­den alleen kan blijven. Jezus leert ons om je leven te delen, om dienst­baar te zijn aan je mede­mensen.

Dit zien we in onze omge­ving gelukkig nog steeds gebeuren. Soms als het leven donker lijkt en uit­zichtloos ont­moe­ten we mensen die zo in­spi­re­rend zijn dat ze iets van hun eigen leven kunnen delen. Gelukkig heeft onze maat­schap­pij nog van deze mensen:

• Zieken­be­zoeksters, die altijd precies op het goede moment binnenstappen.
• Verple­gers en verpleegsters in zieken- en bejaar­den­hui­zen die met een woord van troost komen op het moment dat je je godverlaten alleen voelt.
• Een goede vriend of vriendin die je arm om je heenslaat en zo aangeeft dat je niet alleen ver­der hoeft, en de buurvrouw of buurman die roept dat de koffie klaar­staat.
• Een acoliet die al 50 jaar dienst­baar is aan het altaar van de Heer en daar­mee bijdraagt aan een fees­te­lij­ke en ver­zorgde li­tur­gie.

Ik geloof dat het feest van vandaag ons leert dat het écht delen van leven, liefde, geloof en geluk wezen­lijk is voor ons eigen leven.

Wie hier het Heilig Brood ont­vangt, zal ook in het leven van alle­dag het brood moeten delen, samen met de zorg en aan­dacht die daarbij horen. Om zelf te wor­den wat je ont­vangt: Het Lichaam van Christus. Zijn han­den, zijn ogen, zijn oren, zijn mond, waar­mee Hij deze wereld kan omarmen, aanzien, verstaan en toespreken.

Amen.