Werk en Rust

foto: Trung Nguyen

Er was eens een man genaamd Werk en een vrouw genaamd Rust. De twee wer­den verliefd op elkaar en stapten in het huwe­lijks­bootje. Werk was altijd bezig, onderweg en ont­zet­tend ambitieus en per­fec­tio­nis­tisch. “Wat ben je lui. Ik wou dat je meer zou werken,” zei hij regel­ma­tig tegen zijn vrouw. Hij snapte niet waarom ze niet wat meer deed. “Vind je mij niet be­lang­rijk dat je altijd maar weg bent en aan het werk bent?” vroeg Rust aan haar man.

Het huwe­lijk liep moei­zaam. Werk en Rust leken zich niet met elkaar te kunnen verbin­den. Het was als de uit­spraak: ‘twee geloven op één kussen’. Wat als de één, Werk, gelooft in meer en meer, wat gebeurt er dan met de ander? En andersom: Wat als de ander, Rust, streeft naar steeds min­der, wat gebeurt er dan met de één? Water en vuur: Werk en Rust.

Balans, Ying Yang, evenwicht, geven en nemen, ijzer sme­den als het heet is, Rust Roest enz… Onze taal kent tal van uitdruk­kingen ontleend aan bo­ven­staand verhaaltje. Je kunt niet altijd werken, je kunt niet altijd rusten. Het is de kunst om juiste balans te vin­den tussen werk en rust.

Ik hoor u denken: mak­ke­lijker gezegd dan gedaan. Inder­daad maar elke reis begint met de eerste stap!

Diaken Jack Swaanen