Vetklep

Ik ging nog even vlug voor slui­tings­tijd bood­schappen doen. Het was druk in de super­markt. Een flinke rij wachten­den, zeker door de an­der­halve meter­maat­re­gel.

Als je moet wachten verveel je je door­gaan, dus bekeek ik eens de mensen om mij heen. Mijn rij was tame­lijk lang. Dat kwam door een vrouw met een over­wel­di­gende omvang, die bij de kassa probeerde af te rekenen. Met het zweet op het voor­hoofd probeerde ze tege­lijker­tijd haar bood­schappen in te pakken, haar kin­de­ren in het gareel te hou­den en haar betaalpasje te zoeken.

Twee plaatsen achter haar stond een man die zich zien­derogen stond op te win­den over het tempo waarin dat allemaal gebeurde. Op een gegeven moment kon hij zijn ongeduld niet meer be­dwin­gen en riep: “dat die vetklep eens opschiet. Ik heb wel wat beters te doen dan te wachten tot al dat spek ein­de­lijk eens in bewe­ging komt.”

De vrouw had het gehoord. Ze keek op met een vuurrood gezicht. Ze deed haar best om niet te laten merken dat ze op het punt stond in huilen uit te barsten. Drie kin­de­ren die tikkertje rondom de kassa speel­den, een kar vol bood­schappen die ingepakt moesten wor­den. En dan zo’n onge­loof­lijke rotopmer­king.

Ik weet niet hoe die vrouw zich gevoeld heeft, maar ik kan het me wel enigszins voor­stel­len.

Ze weet van zich­zelf dat ze dik is. Ze heeft er vast van alles aan gedaan. Niet gelukt. Mis­schien heeft ze wel een ziekte. Gelukkig kregen veel mensen, net als ik, de nei­ging om die onbeschofte vent flink op zijn nummer te zetten. En dat gebeurde dus ook.

Wat is dat nou van mensen om iemand gewoon maar uit te schel­den van­wege het uiter­lijk. Als ik in de spiegel kijk, kan ik ook best wel een scheld­woord voor mezelf bedenken. Dat kan ie­der­een eigen­lijk wel, want niemand is volmaakt. Het is zo jammer dat mensen heel vaak alleen maar op hun uiter­lijk be­oor­deeld wor­den.

Stel je voor dat God net zo als wij zou oor­de­len als we aan de hemelpoort komen. Jij komt er niet in want je bent te dik. Jij ook niet want je bent een spijker. Jij wel, want je hebt keurig maatje 38. En jij ook want je bent wel een lekker ding om te zien. Wat maatje 38 en het lekkere ding van hun leven gemaakt hebben, is niet zo be­lang­rijk.

Gelukkig laten we al dat vet en al die magere ribben in onze kist achter en arriveren we zon­der uiter­lijk ver­toon boven om te horen of we een entree­kaar­tje krijgen of niet. Dat kaartje krijg je alleen maar wanneer je hier op aarde een goed mens bent geweest. Niet als je maatje 38 had...