Weet dat ik u mis!!!

Beste medepa­ro­chi­anen, koorle­den, kin­de­ren, ouders, poetsers, mede­wer­kers en mede­werksters en zoveel andere betrokken mensen bij onze pa­ro­chie.

Het is nu stil ... te stil in onze kerken en in ons normaal ge­spro­ken bruisende pa­ro­chie­cen­trum. Ik voel me ont­hand... In de agenda zijn álle afspraken door­ge­haald. Ik mis de kerk­gan­gers, de koren, de acolieten en mis­die­naars, normaal in grote getale, de lectoren, en ga zo maar door.

We maken sámen een ongekende tijd, en een zéér onzekere tijd door. Afscheids­vie­ringen wor­den in een minimale en be­schei­den li­tur­gie vormge­ge­ven. Het doet pijn, alle gemis ... de bij­zon­dere omstan­dig­he­den bij het ziek-zijn en bij onze dier­ba­re over­le­de­nen.

We hebben eigen­lijk momen­teel niets in de hand...
We zijn als pastores ont­hand...
Laten we in gebed met elkaar verbon­den blijven.
Onze onmacht uit han­den geven.

Speciaal bid­dend voor hen, ook in onze pa­ro­chie, die getroffen zijn door het corona­vi­rus, en leven in onzekere en soms ook eenzame tij­den. Biddend voor hen die gestorven zijn ten gevolge van dit alles.

Als pa­ro­chie willen we tòch proberen nabij te zijn... Op afstand. Maar, weet dat ik u mis! Ik zie uit naar het weer sámen vieren in onze kerken, het sámen­ko­men in het pa­ro­chie­cen­trum en op straat.

Maar dat zal nog wel om (véél) geduld vragen. Laten we, in deze dagen, elkaar dragen in gebed
en contact hou­den waar moge­lijk, ook via de digitale weg.

Veel harte­lijke en meelevende groeten,

Pastoor Pieter Scheepers