Triduum Pasen

Dit jaar zijn de dagen van de Goede Week nog bevreem­den­der dan ze altijd waren. Wij gedenken en herbeleven het lij­den en het sterven van Jezus. Maar met de Ge­krui­sig­de gaan onze gedachten als van­zelf naar de hon­derd­dui­zen­den op deze aarde die pijn hebben en die in angst en verdriet leven omwille van de COVID-19-infectie. Hét corona­vi­rus besmet en beproeft zowel de zieken als hun familie en de vrien­den die wij mogen zijn.

Van vrien­den ge­spro­ken. Het was op de voor­avond van zijn lij­den dat Jezus hen bijeenbracht rond een tafel. Op Witte Donder­dag, krijgen wij niet de kans om ons als geloofs­ge­meen­schap te verzamelen rond die tafel. Even­goed voor de andere diensten van het Triduüm, in het bij­zon­der ook op Paas­dag, zullen er geen open­ba­re plech­tig­he­den zijn.

Het mag zin­vol zijn om aan de tafels in onze huizen, living apart maar toch liever together, ons verbon­den te weten met geloofs­ge­no­ten en lot­ge­no­ten. In ons ge­dwon­gen samen­zijn thuis komt de kerk en komt wereld binnen. Aan tafel wordt het op ons bord gelegd: de miserie van deze dagen, de ellende van deze ‘Goede’ Week. We mogen Jezus daarbij aanwe­zig weten. Hij schuift mee aan. Wanneer we dat laten gebeuren gaan er onvermoede dingen gebeuren. Hoop en ver­trouwen zullen sterk wor­den.

Opstan­ding en nieuw leven zijn wel dege­lijk aan de orde van de dag. Opstan­ding en nieuw leven zijn aan de orde van Pasen. Anders dan anders, wegens het voort­du­rend prikken van de doornen­kroon die corona heet.

Namens onze Fran­cis­cus­paro­chie spreek ik de wens uit dat het op de ene of andere manier Pasen mag wor­den in onze huizen en aan onze tafels. Zodra het kan staan we op, de Opgestane achterna, om Goed Nieuws te betekenen voor elkaar en voor velen. Zoals we al eeuwen proberen te doen.

Alvast een zalig paas­feest!

Pastoor Pieter Scheepers