Valentijnsdag

14 februari is sinds enkele tien­tal­len jaren ook in onze streken een begrip gewor­den. In de media en in de winkels kunnen we er niet langs: 14 februari is het Valen­tijns­feest. Gelief­den geven elkaar die dag cadeautjes, gaan uit eten of geven op een of andere manier toch een uiting van hun liefde voor elkaar.

Regel­ma­tig krijg ik de vraag: wie is die Sint-Valen­tijn, aangezien voor zijn naam het woordje sint staat moet het wel een heilige zijn, wie was hij? Is het louter een com­mer­cieel feest, vieren wij hem ook in de Kerk en wat mag ik mee­ne­men van het verhaal van zijn leven?

St. Valentinus

Eigen­lijk weten we heel weinig van hem. De heilige Valentinus zou een pries­ter geweest zijn in Rome, in de derde eeuw geleefd hebben en zou als marte­laar gestorven zijn onder keizer Claudius II. Dat is zowat het enige wat zeker is. Een pries­ter dus die vol liefde voor de Heer Jezus Christus zijn leven heeft gegeven. Heel wat verhalen wor­den over deze pries­ter-marte­laar ver­teld. Het verhaal wat mij het meeste aanspreekt bij die heilige is dit.

Trouw­ver­bod

Voor zijn hele grote keizerrijk had keizer Claudius veel soldaten nodig, de grenzen moesten bewaakt wor­den, er waren regel­ma­tig oorlogen. De keizer riep mannen op om zich als vrij­wil­li­ger te mel­den en in het leger te komen dienen. Maar veel mannen wil­den liever niet gaan vechten in oorlogen. Het hield in dat ze ver weg moesten trekken en lange tijd hun vrouw, gezin en familie moesten missen. Veel kan­di­da­ten meld­den er zich dus niet. Dit was na­tuur­lijk een streep door de reke­ning van de keizer. Daarom voerde hij een trouw­ver­bod in. Hij dacht als de mannen niet getrouwd waren ze wel soldaat in zijn leger zou­den willen wor­den.

In die tijd leefde dus ook de pries­ter Valentinus. Het trouw­ver­bod van de keizer vond hij maar niets en hij bleef hu­we­lij­ken inzegenen in het grootste geheim. Spannende tij­den na­tuur­lijk. We kunnen het ons allemaal voor­stel­len: de pries­ter Valentinus met een bruid en bruidegom die hun ja-woord aan elkaar geven, mis­schien stil fluis­te­rend, achter gesloten deuren, mensen die geloof­den in de liefde. Valentinus bleef tegen het verbod in vele hu­we­lij­ken sluiten.

Ge­van­ge­nis

Tot hij werd verra­den, gearres­teerd en in de ge­van­ge­nis belandde. Het verhaal ver­telt ons dat veel jonge mensen hem in de ge­van­ge­nis kwamen bezoeken, bloemen en briefjes stuur­den en op hun manier toon­den dat zij in de liefde geloof­den. Toen hij voor de keizer verscheen, heeft de pries­ter Valentinus hem proberen te bekeren tot het chris­te­lijke geloof. De keizer voelde zich bele­digd en heeft pries­ter Valentinus laten mar­telen en onthoof­den.

Of dat nu echt gebeurd is of niet, de kern van het verhaal mogen we zeker tot ons laten door­drin­gen. In zijn leven en sterven getuigde die heilige Valentinus van de Liefde met een hoofd­let­ter, van Gods Liefde. In zijn leven en sterven getuigde hij dat we mogen weten dat u en ik mensen zijn van wie God houdt, mensen die God heeft gewild, mensen die God nooit loslaat en aan wie God trouw blijft tot over de grens van dit leven.

Roeping van het huwe­lijk

Dat verhaal over de pries­ter Valentinus die stiekem hu­we­lij­ken deed tegen het verbod van de keizer in, spreekt ons over de roe­ping van het huwe­lijk die de meeste mensen hebben, de roe­ping om van een andere te hou­den met het hele zijn, de roe­ping om eens ja te zeggen tegen een unieke en geliefde mede­mens en in die liefde beeld te zijn van God. En wat is dat? Zoals God altijd van ons blijft hou­den en ons nooit loslaat, wat er ook gebeurt, zo hebben de meesten van ons een roe­ping om dat naar een andere gestalte te geven. Het feest van Sint-Valen­tijn mag ver­lief­den, verloof­den en gehuw­den in her­in­ne­ring brengen dat die andere mens iemand is die God jou heeft gegeven om beeld van Hem te zijn. Elk Valen­tijnsge­baar zal dat moeten zeggen: zoals God van mij houdt, mij nooit loslaat en altijd van mij blijft hou­den, zo wil ik het naar jou zijn en ik weet dat God mij daarin helpt.

Pastoor Andy Penne