Actie Kerkbalans

Beste Pa­ro­chi­anen, Wie de krant leest, de tele­vi­sie volgt en de radio beluistert, zal waar­schijn­lijk zeggen dat het ver­war­rende tij­den zijn. Inter­na­tio­nale onrust, bombarde­menten, een blijvende vluch­te­lingen­stroom en poli­tieke verschui­vingen zijn dage­lijkse kost.

Voeg daarbij de klimaat­ont­wik­ke­lingen en een onbesten­dige economie, dan is het plaatje nog dui­de­lijker. De Kerk is al eeuwen een baken in deze woelige zee, er is zelfs een Maria­lied met dit thema: O, Sterre der zee.

Paus Fran­cis­cus spant zich in om de Kerk voor te berei­den op de ko­men­de eeuwen door een vernieuwde aan­dacht voor de armen en door alle gelo­vi­gen op te roepen hun geloof te ver­die­pen en de han­den uit de mouwen te steken in daden van barm­har­tig­heid.

Toekomst

Ook als pa­ro­chie kijken we naar de toe­komst. Zo willen we ant­woord geven aan de oproep van Paus Fran­cis­cus: Kerk zijn en blijven, mid­den in de wereld, een baken in een woelige zee, ook hier, in Asten-Someren. Om dat te kunnen, hebben we naast ge­mo­ti­veerde en gelo­vi­ge vrij­wil­li­gers ook mid­de­len nodig om alles te bekos­tigen. De Actie Kerk­ba­lans is een be­lang­rijk moment in het jaar, omdat daar­mee het grootste bedrag wordt ingezameld, nodig om onze begro­ting sluitend te krijgen.

Dank

Aller­eerst wil ik u bedanken voor uw jaar­lijkse bijdrage aan onze Kerk. Mede dankzij uw steun kon­den we afgelopen jaar veel mooie ac­ti­vi­teiten or­ga­ni­se­ren. Met uw jaar­lijkse bijdrage kan het on­der­houd van de gebouwen wor­den bekos­tigd; de sala­rissen van o.a. de pastores, de verzeke­ringspremies en verwar­ming voor de gebouwen betaald; de catechese ver­zorgd; kunnen we aan­dacht geven aan zieken en ouderen, hen die een­zaam zijn, etc., etc.

Ook voor het komend jaar willen we van bete­ke­nis zijn. Als we met elkaar voldoende opbrengen, kunnen we dit jaar de kerk open­hou­den voor jong en oud en voor ge­zin­nen uit de buurt. Dat zou toch prach­tig zijn! Helpt u mee om opnieuw van bete­ke­nis te zijn?

Eigen bete­ke­nis

Voor ie­der­een heeft de kerk een eigen bete­ke­nis. Het is de plek waar u viert en rouwt, waar u rust zoekt of tot be­zin­ning komt. Waar u geïnspireerd wordt om het goede te zoeken of om een kaarsje aan te steken als u daar behoefte aan heeft. De plek waar u kunt ont­moe­ten. We steunen elkaar op be­lang­rijke momenten in ons leven, maar staan ook voor elkaar klaar op een doodgewone door­de­weekse dag. Die momenten zijn niet in geld te vertalen. Maar die be­lang­rijke momenten moeten wel onder­hou­den wor­den. Het pas­to­raal team, het kerk­bestuur, de ver­schil­lende loca­tiera­den en de vele vrij­wil­li­gers doen er alles aan om er voor ieder een herken­ba­re en leef­ba­re geloofs­ge­meen­schap van te maken waar je jezelf thuis voelt.

Ge­meen­schap

We willen samen bouwen aan een ge­meen­schap waar­bin­nen ie­der­een welkom is en waarin ieder zich thuis kan voelen. Een ge­meen­schap waar­bin­nen we oog en oor en aan­dacht hebben voor elkaar en waarin ieder op zijn of haar eigen manier een steentje mag bijdragen om er samen iets moois en iets fijns van te maken. Een ge­meen­schap die hart­ver­war­mend is en waar je graag bij wil horen. Een ge­meen­schap waar­bin­nen we voor elkaar het leven proberen moge­lijk te maken en waarin we elkaar echt zien staan.

Het is bemoe­digend in onze pa­ro­chie te mogen ervaren dat al gewel­dig veel mensen bereid zijn om zich voor de ge­meen­schap op één of andere manier in te zetten. Mensen die steeds weer opnieuw de besloten­heid van huis en haard verlaten om de han­den uit de mouwen te steken en om mee aan te pakken. Mensen die het hart hebben om zich in te zetten voor het wel­zijn en het welbevin­den van al onze medepa­ro­chi­anen - niemand uitgezon­derd.

Ik denk aan al degenen die zich via de koren en de ver­schil­lende werk­groepen inzetten voor een zo goed moge­lijke ver­zor­ging van de vie­rin­gen in onze kerk. Tijd noch moeite wor­den er gespaard om ervoor te zorgen dat alles in de kerk zo mooi en sfeer­vol moge­lijk verloopt zodat het je hart goed doet en je er steeds weer graag terug­komt.

Ik denk aan de mensen die zorgen voor het finan­ciële en mate­rië­le beheer van de kerk, de pastorie en aan hen die ervoor zorgen dat alles steeds weer op rolletjes loopt omdat men de taak die men op zich heeft geno­men zo trouw en nauw­ge­zet ten uit­voer brengt; iedere week weer opnieuw.

Ik denk aan de mensen die met onze jeugd optrekken; ook in de voor­be­rei­ding op Eerste Communie en Vormsel. Ik denk aan de leden van de bezoekers­groep die proberen om medepa­ro­chi­anen ook in ziekte, een­zaam­heid en verdriet nabij te zijn. Ik denk aan die mensen die hun best doen om de voor­be­rei­ding op de ver­schil­lende sacra­menten zo goed moge­lijk te ver­zorgen of die op een andere manier werk maken van catechese.

Dank aan al die mensen die hart hebben voor de zaak van onze pa­ro­chie en die het Schrift­woord van vandaag let­ter­lijk in vervulling brengen. Laten we er samen mee door­gaan: hart hebben voor alle mensen; het is de moeite waard.

Ge­meen­schap draagt de pa­ro­chie

Dit alles gaat niet van­zelf en brengt kosten met zich mee. Daarvoor vragen wij uw bijdrage. We zien helaas dat het steeds moei­lijker wordt om alle kosten gedekt te krijgen, ondanks de vele pogingen van ons pa­ro­chie­bestuur om zuinig met de mid­de­len om te gaan. Ook de hulp van het bisdom en de hulp van de beheer-com­mis­sies waren de afgelopen periode onontbeer­lijk. Op een gegeven moment zijn we genood­zaakt onze broek zelf op te hou­den! Een bekende uitdruk­king bij de kaas­win­kel of sla­ger is: Mag het iets meer zijn? Dit zou­den wij graag zien bij deze oproep. Dus geef om je kerk. En geef voor je kerk. Wij danken u alvast heel harte­lijk voor uw bijdrage.

Harte­lijk bedankt!