Parochies kunnen niet zonder bijdrage parochianen

“Meneer pastoor, het was een mooie mis.” Dat zei laatst iemand na afloop van een van de weekend­vie­ringen. “Het koor zong zo mooi. Het altaar was mooi versierd. En van uw preek heb ik deze keer echt iets opgestoken.” Pastoors horen be­schei­den te zijn, maar zo’n compli­ment doet toch goed.

Zouden alle kerk­be­zoekers die op weg naar huis denken: “Het was vandaag echt een mooie vie­ring,” er ook wel eens bij stil­staan dat dit niet van­zelf gaat? Dat de pastoor uren werk heeft aan het schrijven van de preek, dat er bloemen gekocht moeten wor­den om het altaar te versieren, dat de dirigent en de organist van het koor meestal geen vrij­wil­li­gers zijn, maar betaald moeten wor­den? 

Als kerk zijn we graag gastvrij. Ie­der­een is welkom. De deur staat altijd open. Maar aan het einde van de maand moeten de stook­kos­ten wel betaald wor­den. Net als ieder huis­hou­den heeft ook de pa­ro­chie reke­ningen die voldaan moeten wor­den. Dat kan alleen maar als zoveel moge­lijk pa­ro­chi­anen meebetalen. De kerk leeft van wat u als pa­ro­chi­aan wilt geven. Het is een vrij­wil­lige bijdrage. Niets is verplicht, maar zon­der uw steun kan de pa­ro­chie haar werk niet blijven doen.

Steun de kerk in uw eigen woon­plaats en maak maan­de­lijks een bijdrage over naar uw eigen pa­ro­chie!

Reke­nings­num­mers