Vakantieperiode

“Op de zevende dag had God zijn werk vol­tooid, op die dag rustte hij van het werk dat hij gedaan had. God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte hij van heel zijn schep­pings­werk.”

Zo ein­digt het ons zo bekende schep­pings­verhaal. En zo ein­digt ook elk jaar weer ons werk­jaar. Moe van alles wat we gedaan hebben, ver­zuchtend ons werk neerleggend en zeggen dat het goed was. Dat laatste hoop ik tenminste.

En wat doen wij met die ‘zevende dag’, die vakantie­pe­rio­de? Som­mi­gen gaan gewoon door met waar ze altijd mee bezig zijn. Mensen die niet meer in het arbeids­pro­ces meedraaien, zullen min­der het idee hebben dat ze vakantie nodig hebben. Alhoewel, als ik zie dat vele 'ouderen' er heer­lijk van genieten en in de voor­jaarsweken op tocht gaan, dan denk ik: dat zijn mensen die hun ‘zevende dag’ zegenen en heilig verklaren. Die genieten na een leven lang werken.

Mensen met school­gaande kin­de­ren en het hele jaar door werken, kunnen in de zomermaan­den genieten van hun ‘zevende dag’. Na de voor­be­rei­dingen en het inpakken, gaan ze op weg naar soms exo­tische oor­den of juist lekker dicht bij huis. We proberen uit de sleur van alle dag te komen. We proberen, zoals ik dat bij over­we­gingen tij­dens een huwe­lijk vaak opper, het alle­daag­se water in wijn te ver­an­de­ren. De sleur van alle­dag wordt opengebroken en we genieten van het andere: andere mensen, andere omge­ving, andere culturen.

Dat wil niet zeggen dat we het gewone alle­daag­se niet waar­de­ren. In het schep­pings­ver­haal lezen we ook dat God op de gewone dagen zag dat het goed was. De gewone dagen zijn ook goed. Maar je kunt het nog beter waar­de­ren als er ook eens iets bui­ten­ge­woons gebeurt. Juist in het contrast ervaren we het gewone als goed. Stel je voor dat het elke dag bui­ten­ge­woon zou zijn. De afwisseling tussen het gewone en het ongewone; het alle­daag­se en de vakantie; het water en de wijn, maakt ons leven zin­vol en aange­naam.

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me ook dat het voor veel mensen een vre­se­lijke periode is. Zelf aan huis gekluisterd, zien ze het bezoek vermin­de­ren, doordat velen uit hun omge­ving op vakantie zijn. Mis­schien is het goed om daar aan­dacht voor te vragen. Loop eens een keertje extra bij iemand binnen als je weet dat kin­de­ren en klein­kin­de­ren op vakantie zijn. Stuur eens een kaartje extra als je ergens ver in het bui­ten­land bent en weet dat je vader of moe­der op afstand meeleeft.

Op die manier laten we zien dat we ons verbon­den weten met anderen; hét kenmerk van een geloofs­ge­meen­schap.

Ik wens u allen een heel goede vakantie­pe­rio­de, met alles wat u er van verwacht.

Pastoor Pieter Scheepers