Sint-Hubertus slipjacht Someren

Het kruisdragende hert in het Jägermeister logo

Sint-Hubertus - patroon van de jagers

Sint-Hubertus, geboren rond 656 in een adellijke familie in de Ardennen, leidde aan­vanke­lijk een leven vol wereldse geneugten. Hij was een gepassio­neerd en kun­dig jager, wiens vaar­dig­he­den hem een grote repu­ta­tie bezorg­den onder de edelen van zijn tijd. Getrouwd met de vrome Floribana, werd zijn leven diep geraakt door haar vroege dood. In zijn verdriet stortte hij zich nog intensiever op de jacht, vaak ten koste van zijn reli­gi­euze ver­plich­tingen, zoals het bijwonen van kerk­diensten op heilige dagen zoals Goede Vrij­dag.

Het Visioen van het Kruisdragende Hert

Volgens een legende die in de 9e eeuw werd opgetekend, vond de omme­keer in Hubertus’ leven plaats tij­dens een jachtpartij op Goede Vrij­dag in de bossen bij Maas­tricht. Een majestueus hert verscheen voor hem, met een stralend kruis tussen zijn gewei, en een hemelse stem berispte hem voor zijn heiligschennis en riep hem op tot beke­ring. Overwel­digd door dit visioen viel Hubertus van zijn paard en zwoer hij zijn leven te ver­an­de­ren. De volgende dag betrad hij de ka­the­draal van Maas­tricht, waar hij zich bekeerde tot het chris­ten­dom en zijn be­zit­tin­gen aan de armen schonk.

Bis­schop en Mis­sio­na­ris

Na zijn beke­ring liet Hubertus zich dopen door de heilige Lambertus, bis­schop van Maas­tricht, en werd hij diens leer­ling. Hij werd pries­ter en na de mar­tel­dood van Lambertus in 709 volgde hij hem op als bis­schop van Maas­tricht, en later als de eerste bis­schop van Luik. Hubertus blonk uit als prediker en mis­sio­na­ris, vooral in de hei­dense streken van de Ardennen, waar hij tal­loze zielen bekeerde en kerken stichtte. Hij bleef actief tot zijn dood op 30 mei 727.

Patroon­hei­lige van de Jagers

De legende van het kruisdragende hert maakt Sint-Hubertus sinds de mid­del­eeuwen de patroon­hei­lige van de jagers. Zijn verle­den als jager sym­bo­li­seert de harmonie tussen mens, dier en natuur, terwijl het visioen de jacht verbindt met geloof en boete. Jagers roepen hem aan voor een veilige jacht, een zuivere schot en bescher­ming tegen onge­val­len, maar ook tegen hondsdol­heid, van­wege zijn band met jachthon­den. Tradities zoals de Hubertus­mis op 3 no­vem­ber, waarbij paar­den, hon­den en jachtgeweren wor­den gezegend, en het eten van 'Hubertus­brood' (een kruis­vormig brood), ver­sterkt deze rol.

Bete­ke­nis voor de Moderne Jacht

Zelfs in seculiere tij­den blijft Sint-Hubertus een symbool van ethische jacht, waarbij passie gepaard gaat met verant­woor­de­lijk­heid. Zijn verhaal inspireert jagers tot een leven in balans tussen avontuur en spiri­tua­li­teit, met respect voor de natuur en de schep­ping. Van de Ardennen tot de Veluwe blijft zijn cultus levend, en zijn bood­schap van mati­ging en dienst­baar­heid blijft jagers aanspreken in hun streven naar een verant­woorde en respect­volle jacht.