Pandemie-advies van kerkhervormer Luther

Wij zijn echt niet de eersten die een flinke pandemie meemaken. Denk maar aan de ‘Spaanse Griep’ die de wereld teisterde in 1918-1920. Inte­res­sant detail is dat de Spaanse griep niet uit Spanje kwam.

Dit virus is waar­schijn­lijk meege­ko­men met Ameri­kaanse soldaten in de Eerste Wereld­oor­log, en heeft zich via Spanje over Europa verspreid. Men vermoedt dat het een gemu­teerd dierziekte-virus was, dat door spoorarbei­ders uit China mee was geno­men naar Amerika...

In de Mid­del­eeuwen werd Europa regel­ma­tig geteisterd door de pest en andere ziektes. Tijdens de pest-epidemie van 1347-51 in Frank­rijk wer­den soms let­ter­lijk de hele dag uit­vaart­mis­sen gelezen, waarbij mensen in kolonne met hun over­le­de­nen aan de ene kant de kerk binnen liepen, een tijdje naar de Mis luister­den en er aan de andere kant weer uitliepen naar een massagraf!

Wij hebben veel meer medische kennis dan de gene­ra­ties vóór ons. Maar ook in deze tijd hangt veel af van ons eigen gedrag. Toen de pest uitbrak in Witten­berg in 1527 gaf kerkher­vormer Maarten Luther het volgende advies aan voor­gan­gers. Lang gele­den, maar de situatie nu lijkt erg op die van toen:

“Ik zal God bid­den dat Hij ons gena­dig wil bewaren en be­scher­men.
Ver­vol­gens zal ik ontsmetten, de lucht helpen zuiveren,
medicijnen toedienen en die ook zelf nemen.
Ik zal plaatsen en personen mij­den
wanneer mijn aanwe­zig­heid niet nood­za­ke­lijk is,
om te voor­ko­men dat ik besmet raak
en dan door mijn onacht­zaam­heid ook anderen besmet,
met moge­lijk hun dood tot gevolg.

Als God mij tot zich wil nemen, dan weet Hij mij te vin­den.
Tot die tijd zal ik doen wat Hij van mij verwacht,
en ik zal niet verant­woorde/ijk zijn voor mijn eigen dood
of de dood van anderen.
Maar als mijn naaste mij nodig heeft,
dan zal ik hem niet mij­den maar vrij­moe­dig naar hem toe­gaan.

Zó is een Godvrezend geloof:
het is niet onbezonnen en roekeloos en het stelt God niet op de proef.”