Afscheid van gastvrouw Tina Klaus

Vandaag nemen we afscheid van een trouwe, gastvrije, harte­lijke vrij­wil­li­ger. Het dins­dagge­zicht van onze pa­ro­chie en vooral van ons pa­ro­chie­secre­ta­riaat.

De tijd is geko­men om het wat rusti­ger aan te gaan doen. Ook de reorgani­sa­tie van de pa­ro­chie zorgt ervoor dat er veel zaken door anderen zijn over­ge­no­men en dat ook de digitale snelweg veel van wat er vroe­ger aan de deur kwam, over­ge­no­men heeft.

Daarom vandaag woor­den van dank!

In 1986 werd jij vrijwilligster in onze pa­ro­chie. Jouw hobby en favoriete bezig­heid werkt omge­doopt tot pa­ro­chievrijwilligster. Jij houdt name­lijk van gezellig buurten en het maakt voor jou niet uit wie er tegen­over je staat. En het liefst met koffie erbij. Als je de kans krijgt om koffie te drinken, dan laat je daar alles voor vallen.

Daarom was jij hier een goede koffieschenkster en gastvrouw bij diverse gelegen­he­den. Jij werd het gezellige gezicht van de Maria Pre­sen­ta­tie­kerk en later ook van het se­cre­ta­riaat.

Bij jou weten we wat we aan je hebben. Klein en dapper. Recht door zee en altijd belang­stel­lend. “Een pratende mens is te helpen” zeg jij altijd en als jij die helpende hand en dat luis­te­rende oor kunt bie­den, dan doe je dat ook meteen.

Zo heb jij je ook jarenlang ingezet binnen de zieken­be­zoek­groep.

Hier was jij op de dins­dag­mid­dag een bezige bij. De was en de strijk; de mis­in­ten­ties; de kleine kas; de koffie met koekjes, maar vaak ook taart omdat er bijna altijd wel iets te vieren was. De bood­schappen; de afwas; jij deed het allemaal.

Ook de kerkewas en de strijk van de altaardwalen, kelk­doek­jes en corporales. Je had zelf van mij geleerd hoe je die grote doeken op de juiste manier moest strijken.

Kortom actief, geïn­te­res­seerd en met wijze raad en daad stond je ons nabij.

We zijn je dank­baar voor deze vele jaren van goede en trouwe inzet.

Zulke mensen hebben wij in onze pa­ro­chie nodig!

Vrij­wil­li­gers zijn immers bij uitstek actief dicht bij mensen: in families, pa­ro­chies, buurten, wijken, dorpen en ste­den. Zij vormen een man­tel van zorg rond zieken, een­za­men en zwakken. Zo wordt veel be­lang­rijk werk in onze samen­le­ving door hen verricht. Hun motivatie ligt niet in het nastreven van gel­de­lijk voor­deel, maar in de zorg voor geliefde personen of voor in­stel­lingen die hen ter harte gaan.

De vrij­wil­li­ger doet zijn werk gratis. In pa­ro­chies het meest let­ter­lijk 'pro Deo' (voor God). Zonder dit werk 'pro Deo' zou­den onze kerk en maat­schap­pij har­teloos kunnen wor­den.

Beste Tina,

Namens de geloofs­ge­meen­schap van Asten binnen de grote Fran­cis­cus­paro­chie wil ik je heel harte­lijk danken voor al je tijd, energie, motivatie en inzet voor ons!

Ik wens jou – samen met Martien, de kin­de­ren en de klein­kin­de­ren – nog vele gelukkige en gezonde jaren toe en koester de mooie en dier­ba­re her­in­ne­ringen aan ons allen. Het ga je bij­zon­der goed!!!

Pastoor Pieter Scheepers