Het feest van de Zoete Moeder en Zomer 2020

Twaalfde woord van bemoediging

foto: Wim Koopman

De Zoete Moeder van Den Bosch

In Neder­land nadert het einde van het werkseizoen 2019-2020. De vakantie­pe­rio­de breekt aan. En ook het ker­ke­lijk leven gaat naar een lager pitje. Wij kijken terug op een raar én naar seizoen. Vanaf half maart heeft de corona­pan­de­mie immers het ker­ke­lijk leven in ons bisdom flink geraakt.

Vie­rin­gen in gesloten kerken; veel zieken­zorg en uit­vaar­ten maar ook lezingen die wer­den afgezegd. Bijna alle ver­ga­de­ringen kon­den alleen digi­taal wor­den gehou­den. Gelukkig heeft de rege­ring recent ver­soe­pe­lingen kunnen door­voeren die ook het ker­ke­lijk leven doen opleven. Als bis­schop heb ik pas­to­rale teams, besturen, reli­gi­euzen en vele andere gelo­vi­gen in de afgelopen maan­den willen bemoe­digen met pas­to­rale brieven. Bijna iedere week schreef ik een derge­lijke brief. Met dit twaalfde Woord ter bemoe­diging sluit ik de reeks af. Het nieuwe normaal wordt waar­schijn­lijk nooit meer het oude normaal. Maar gelukkig is het virus onder controle en kan de samen­le­ving weer beter ademhalen. De druk op de zieken­hui­zen is sterk vermin­derd. Er is veel meer bewe­gings­vrij­heid. Voor de ko­men­de tijd moeten wij vooral hopen dat de econo­mische nadelige gevolgen, ook voor de Kerk, tij­de­lijk zullen zijn.

Feest van de Zoete Moeder

Tra­di­tio­neel is 7 juli het feest van de Zoete Moeder. In de stad ’s-Hertogen­bosch in het bij­zon­der en binnen ons bisdom in het alge­meen. Al eeuwen ver­trouwen gelo­vi­gen op het gebed van Maria bij haar Zoon. Maria is een voor­beeld van diep geloof maar zij wil ons ook bemoe­digen in onze trouw aan Christus. In de afgelopen maan­den werd de Eucha­ris­tie in besloten kerken gevierd maar veel kerken en kapellen waren open voor privégebed. Niet alleen de Sint Jan maar ook andere Maria­plaatsen binnen ons bisdom zijn druk bezocht. Talloze kaarsen zijn aangestoken. En met de kaarsen wor­den evenzovele gebe­den naar de Moeder van de Heer gezon­den. Dit jaar wordt het feest van de Zoete Moeder, zoals zoveel andere festivi­teiten, sober gevierd. Maar de devotie voor de moe­der van de Heer blijft gelukkig een constante factor in het ge­loofs­le­ven van katho­lie­ken binnen ons bisdom.

Dag voor de Pries­ters

Ook de Dag voor de Pries­ters kan van­wege de corona­maat­re­ge­len op 7 juli helaas niet door­gaan. Hoewel de over­heid recent veel ver­soe­pe­lingen heeft doorge­voerd, blijft de an­der­halve­me­ternorm van kracht. Dat maakt het or­ga­ni­se­ren van een bij­een­komst of feest met veel mensen op zijn minste las­tig en vaak ook onmoge­lijk. Hope­lijk lukt het wel om begin sep­tem­ber een dio­ce­sane ont­moe­ting aan het begin van het werkseizoen 2020 – 2021 te or­ga­ni­se­ren. Ik heb de gewoonte om tij­dens de jaar­lijkse Pries­ter­dag een korte toe­spraak te hou­den. Dit Woord ter bemoe­diging komt daarvoor in de plaats.

Ik wil de pries­ters van ons bisdom oprecht danken voor alles wat zij in de afgelopen maan­den hebben gedaan. Ik denk aan het bemoe­digen van zieken en rouwen­den maar ook het waar­dig afscheid nemen van de vele doden. Er was veel pijn, angst en verdriet. Maar er was ook naasten­liefde, opoffe­ring en saam­ho­rig­heid. Ik vermoed dat de inzet van de Kerk voor zieken, rouwen­den en gestorvenen, ook ver buiten onze geloofs­ge­meen­schap, zeer is ge­waar­deerd. Graag noem ik ook de diaconale ac­ti­vi­teiten die in veel pa­ro­chies zijn gehou­den. Ik denk aan het inzamelen van producten voor onze Voedsel­banken, het doen van bood­schappen voor iemand in de buurt maar ook de vele tele­foontjes en mailtjes om de een­zaam­heid van mensen even te door­bre­ken. In mijn bele­ving de Kerk op haar best. Samen met diakens, pas­to­raal werkers en veel andere gelo­vi­gen is er in deze bij­zon­dere periode toch heel veel (digi­taal) werk verzet, waarvoor ik als bis­schop mijn pries­ters heel bij­zon­der wil danken.

Vrij­heid en verant­woor­de­lijk­heid

De school­va­kan­ties zijn in aan­tocht. Binnen de pa­ro­chies komt er dan ook een periode van relatieve rust. De ere­dienst gaat door maar veel andere ac­ti­vi­teiten komen voor een tijdje te ver­val­len. Tijd om even een stap terug te zetten. Tijd voor meer be­zin­ning en gebed. Tijd ook om ons voor te berei­den op het nieuwe werkseizoen 2020- 2021. Gelukkig is na 1 juni het ker­ke­lijk leven steeds meer op gang geko­men. Stap voor stap is de ker­ke­lijke regel­ge­ving verruimd. Met name vanaf 1 juli zijn er nog meer moge­lijk­he­den voor de Kerk. Alleen blijft de an­der­halve­me­ternorm van kracht. En na­tuur­lijk allerlei hygiënemaat­regelen.

Na de tijd van de intel­li­gente lockdown komt nu de tijd van de intel­li­gente bur­ger, zo sprak de minister- presi­dent. En ik denk dat hij gelijk heeft. Het virus is in ons land onder controle maar ook nog onder ons. De toe­komst is daardoor onzeker en voor veel mensen bedreigend. Zonder afdoende medicijnen en een vaccin zijn alert­heid en voorzich­tig­heid gebo­den. Wij moeten een tweede piek van besmet­tingen met veel zieken en doden voor­ko­men. Een en ander impli­ceert ver­stan­dig en verant­woor­de­lijk han­de­len. Chris­te­lijke vrij­heid betekent immers niet vrij­heid, blij­heid en doen waar je zin in hebt. Integen­deel, chris­te­lijke vrij­heid heeft altijd ook te maken met verant­woor­de­lijk­heid. Ik mag een ander niet alleen niet scha­den maar ben ook ge­roe­pen om de ander lief te hebben en te dienen. Hope­lijk zullen katho­lie­ken hun verant­woor­de­lijk­heid voor de ge­zond­heid en het wel­zijn van anderen juist in de ko­men­de tijd beseffen en er naar han­de­len.

Tot slot

Ik hoop dat de ko­men­de zomer­tijd, bij alle onzeker­heid, voor allen ontspan­ning en rust zal geven. Even pas op de plaats om weer nieuwe energie op te doen. Voor de meesten van ons waar­schijn­lijk niet in een ver bui­ten­land maar meer in eigen omge­ving. Wij mogen ons in deze vakantie­tijd toe­ver­trou­wen aan het gebed van de Zoete Moeder. Geniet van de ko­men­de zomer­tijd, onder de hoede van Christus, de Zon der ge­rech­tig­heid.

+ Mgr. dr. Gerard de Korte
Bis­schop van ’s-Hertogen­bosch