Biechten

In de tijd rond de jaar­wis­se­ling stond er een klein artikeltje in de krant: “Hebt u geen tijd of geen zin om te gaan biechten maar wilt u wel uw einde­jaarszon­den kwijtgespeeld zien ? Dan is www.biechten.be iets voor u. U tikt er uw zonde in en on­mid­del­lijk weet u wat uw peni­tentie is.”

Ik ben eens op die site gaan kijken. De opmaak van de site lijkt heel erg op die van de zoekmachine Google. Wat je ook fout deed, je kunt het intypen en je ziet wat je er voor peni­tentie voor krijgt.

Nu zullen er wellicht al heel wat van die bezoekers niet meer weten wat een peni­tentie is. Een peni­tentie is een werkje of een gebed wat je moet doen nadat je de ver­ge­ving hebt ont­van­gen. Dat is eigen­lijk wat er in dat hele gebeuren op in­ter­net ontbreekt: de absolutie, de ver­ge­ving.
Ik merk in onze pa­ro­chies dat veel mensen nooit hebben gebiecht en bij anderen is het jaren gele­den. Dikwijls is het: onbekend maakt onbemind.

Er zijn ook mensen die onpret­tige her­in­ne­ringen hebben: men moest elke week, men wist niet wat te zeggen en dan verzon men ook wat en zo werd dit mooie sacra­ment een klucht. Toch merk ik ook dat steeds meer mensen de biecht (her)ont­dek­ken en het als een grote rijkdom voor hun gelovig leven zien. Bij veel huis­be­zoeken sluiten we een gesprek af met een gebed en het uit­spre­ken van de ver­ge­ving van God. Som­mi­gen komen naar de pastorie, hun biecht is een lang gesprek dat wordt af­ge­slo­ten met het uit­spre­ken van de ver­ge­ving.

Tekort­schie­ten

Iedere mens ervaart dat er dingen in zijn leven zijn die niet goed waren.
Dat kan op drie gebie­den zijn:

1. We kunnen tekort schieten naar God, die ons zoveel geeft en die we zo dikwijls vergeten, we denken soms alleen aan Hem als we het moei­lijk hebben.
2. We kunnen tekort schieten naar onze mede­mensen, we zijn ge­roe­pen tot de naasten­liefde maar we leven zo dikwijls naast de liefde.
3. We kunnen ook tekort­schie­ten naar ons­zelf.

Dat tekort­schie­ten heeft voor ons, chris­te­nen, nooit het laatste woord. God pint ons niet vast op dingen die we ver­keerd deden. Hij biedt ons elke keer een nieuwe kans, die nieuwe kans is
het Sacra­ment van de Biecht. Het enige wat Hij van ons verwacht is dat we berouw hebben en het durven uit­spre­ken en dan geeft Hij ons langs de pries­ter ver­ge­ving.

De pries­ter strekt de hand over ons uit en bidt: “God, de barm­har­tige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de ver­rij­ze­nis van Zijn Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest uitgestort tot ver­ge­ving van de zon­den. Hij schenkt u door het dienst­werk van de Kerk vrij­spraak en vrede. En ik ontsla u van al uw zon­den in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.”

Aan dat uit­spre­ken van die ver­ge­ving gaat meestal een kort gesprekje vooraf, dan krijgt men een peni­tentie, een werkje of een gebed wat je doet eigen­lijk als bedankje aan de Hemel voor de ont­van­gen ver­ge­ving.

Blij Sacra­ment

De Biecht is een blij Sacra­ment, je komt er bevrijd en gelukkig uit. De Kerk raadt de gelo­vi­gen aan het minstens een keer per jaar te doen. Je krijgt er trouwens niet alleen ver­ge­ving maar ook kracht om de volgende keer sterk te staan.

Die dingen die je in de Biecht uitspreekt kunnen ons nog over­ko­men, God belooft ons in dat Sacra­ment Zijn kracht om sterk te staan, daar moeten we op durven ver­trouwen.

Pastoor Scheepers; kape­laan van Overbeek en pastor Zwirs staan voor u klaar om met u dit sacra­ment te vieren.

Biechtspiegel modern

1. wat in mijn leven zou ik, als het kon, voor God verborgen hou­den?
2. wat houdt mij tegen om onbekommerd te bid­den?
3. wat biecht ik liever bij een pries­ter dan bij een goede vriend(in)?
4. in hoeverre heb ik geduld met mij­zelf?
5. waarvoor schaam ik mij het meest?
6. wat had ik kunnen en moeten doen, maar heb ik toch nagelaten?
7. luister ik oprecht naar de ander?
8. met welke woor­den of gebaren heb ik mijn naasten bedoeld of onbedoeld pijn gedaan?
9. durf ik ‘sorry’ te zeggen?
10. heb ik het beste met ie­der­een voor?