49. Het Heilig Huisgezin van Nasareth

De evan­ge­lis­ten vermel­den niets over de kin­der­ja­ren van Jezus. We mogen aan­ne­men, dat Maria en Jozef uitstekende ouders waren en Jezus een voor­beel­dig kind. Het huisje van Nazareth moet vol vrede en harmonie zijn geweest. Maar voor de rest was het heel gewoon. Als Jezus later een heel bij­zon­der Iemand blijkt te zijn, zeggen zijn dorps­ge­no­ten heel laatdunkend: “Hoe kan dat nou? Hij is toch gewoon een van ons”.

De afbeel­dingen laten ook dui­de­lijk uit­ko­men, hoe gewoon het er aan toe ging. Op het ene beeld is Maria brood aan het bakken en Jezus brabbelt zijn eerste woordjes. Opeens roept ze Jozef: “Kom eens gauw, hij zegt papa”.

Later zal Jezus dit woord Abba vaak in de mond nemen om ons dui­de­lijk te maken, dat wij heel ver­trouwe­lijk met Vader God mogen omgaan. Het andere beeld is een hui­se­lijk tafereeltje. Maria hangt de was te drogen en Jezus zit te spelen in de timmer­win­kel van Jozef. Het is allemaal zo gewoon, zo vre­dig, zo gelukkig in Nazareth. Overigens had dat dorp geen beste naam: “Kan er uit Nazareth iets goeds komen?” vroeg men zich af in Galilea. Het ant­woord van het evan­ge­lie is: “Ja, uit Nazareth kwam de Man Gods, de beste uit de hele mensenge­schie­de­nis”. Hij was in Nazareth opgevoed in het geloof van Israël. Daar had Hij de psalmen leren bid­den en de bevrij­dende bood­schap van de Tora in zich opgeno­men: JHWH is de God van zwakken en onderdrukten; Hij kijkt je aan met de ogen van de geringsten.

Zijn hele leven zou de con­se­quente nale­ving zijn van dit geloof.