47. Drie koningen kwamen van verre

Mt. 2

De Wijzen uit het Oosten von­den de pas­ge­bo­ren Koning niet in de paleizen van Jeru­za­lem; hun zoek­tocht ein­digde in het open veld van Beth­le­hem. Alsof de evangelist wil zeggen: de echte ge­schie­de­nis wordt niet gemaakt in de machts­cen­tra, Jeru­za­lem of Rome, Washington of Moskou; maar in een uit­hoek waar het leven van kleine mensen zich afspeelt.

Zo wor­den de drie koningen hier afge­beeld, heel gewoon. Jozef heeft hen met Oosterse gast­vrij­heid uit­ge­no­digd om in de stal te blijven slapen. Dan wor­den ze in een droom door een engel gewaar­schuwd om niet naar Herodus terug te keren, want die wil het Kind doden. Wat een tragedie speelt zich hier af. Jezus kwam als Messias voor Israël, het Volk van God.

Maar de lei­ders en de pries­ters van de Joden wijzen Hem af; uit­ein­delijk zullen ze Hem doden aan het kruis. Maar de hei­denen van verre, op zoek naar de Vorst van Vrede, vin­den Hem en bie­den Hem de gou­den schat van hun leven, de wierook van hun gebe­den en de mirre van hun opoffe­ring.

Die dichtbij waren, bleven in duisternis achter; die veraf waren, von­den het ‘Licht der wereld’. De laatsten zullen de eersten zijn, hoe vaak zullen we dat nog horen in het evan­ge­lie.