44. De Visitatie: oud en nieuw raken elkaar

Je zult een engel op bezoek hebben gehad en de bood­schap hebben gekregen, dat de Aller­hoog­ste je heeft uit­ver­ko­ren om moe­der te wor­den van zijn Zoon. Dan zoek je toch de stilte om te medi­te­ren over die uit­ver­kie­zing. Zo niet Maria. Ze gaat on­mid­del­lijk op weg om haar nicht Elizabeth te helpen, die op gevor­derde leef­tijd zwan­ger is gewor­den tot stomme verba­zing van haar man Zacharia.

Op nevenstaand beeld zien we de ontroerende teder­heid, de innige ver­bon­den­heid van deze twee vrouwen, aan wie God grote dingen had gedaan. De jubel van de oude profeten klinkt door in de woor­den van hun begroe­ting. Hier ont­moe­ten eeuwen van geloof elkaar. Hier staan we op het snij­punt van het Oude en het Nieuwe Testa­ment. Maria, die zich­zelf de dienst­maagd van de Heer noemde, blaakt van gelovig ver­trouwen op God; Elizabeth spreekt als een aarts­moe­der van Israël de zegen over haar uit: “Zalig die geloofd heeft! Want ten volle zal wer­ke­lijk­heid wor­den, wat ons van oudsher is aangezegd”.

“Zalig, die geloofd heeft”: hoe vaak zal dat nog klinken uit de mond van Jezus Messias.