34. De kuise Susanna

Dan. 13

Als de nood het hoogst is, is de red­ding nabij. Als alles verloren lijkt en er geen hoop meer is, grijpt God in. Dat is het leidmo­tief van de bijbel. God redt wie op Hem ver­trouwt. Daarover gaat het verhaal van de kuise Susanna.

Het gebeurde tij­dens de balling­schap. In Babel had­den som­mi­ge Joden het ver geschopt. Jojakim was een rijke man met een groot huis, waar de Joden gere­geld samenkwamen. Twee ouderlingen, die belast waren met de recht­spraak, kon­den hun ogen niet afhou­den van de mooie vrouw des huizes, Susanna. Toen zij eens in de tuin achter haar huis ging baden, ston­den die twee tussen de struiken te gluren. Zij kwamen te voorschijn en zei­den: “Wees ons terwille; anders zeggen wij dat we jou betrapt hebben op overspel met een jongeman”. Susanna begon te schreeuwen ; maar het toege­stroomde volk geloofde op gezag van de beide rechters de valse beschul­diging. Susanna werd ter dood ver­oor­deeld. Ze sprak: “Liever val ik on­schul­dig in uw han­den dan dat ik zon­dig tegen de Heer”.

Toen ze werd wegge­voerd, riep een zekere Daniël: “Zijn jullie niet goed bij je hoofd, zonen van Israël? Veroor­de­len jullie iemand zon­der ver­der onder­zoek? Zet die twee mannen apart, dan zal ik hen onder­vra­gen.” Hij stelde aan bei­den de vraag: “Onder welke boom vond dat overspel plaats?” De ene zei: “Onder een mas­tiek­boom”; de ander: “Onder een steeneik”. Zo vielen ze door de mand en werd Susanna gered. De hele ver­ga­de­ring barstte los in luid gejuich en men loofde God, die redt wie op Hem ver­trouwt.