31. Jesaja: Moeder God

Jes. 49

De profeten waar­schuw­den het volk van Israël: als jullie het Verbond met God niet onder­hou­den, zal Hij zich van jullie afkeren en jullie aan je lot overlaten. En wee je gebeente, als dat gebeurt!

Ezechiël (hoofd­stuk 16) verge­lijkt JHWH met een jaloerse min­naar. God was verliefd op zijn kleine volk en overlaadde zijn geliefde met geschenken; maar zij was Hem ontrouw en pleegde overspel met de afgo­den. Gekrenkt en bele­digd wendde God zich van haar af; maar tenslotte zou Hij zich over haar ontfermen.

Het volk in balling­schap herinnerde zich deze onheilspellende profetieën; maar ook, dat de profeet Jesaja een ander beeld voor God aan hen voorhield: “Sion zei: JHWH heeft mij verlaten, de Heer heeft mij vergeten! Zal een moe­der haar zuigeling vergeten, een lief­heb­bende moe­der het kind van haar schoot? En zelfs als die het zou vergeten, Ik vergeet u nooit! Zie, in mijn handpalmen heb ik u ge­schre­ven; en uw muren staan Mij steeds voor ogen”.

Wat een ontroerend Gods­beeld biedt de profeet ons hier: onze God is niet angstaanjagend, veeleisend, onbewogen in zijn hoge hemel. Nee, onze God is als een moe­der voor ons, een trouwe hoe­der, op wie wij altijd kunnen rekenen. Er is dus bij deze God geen plaats voor angst en beven, maar alleen voor kin­der­lijk ver­trouwen en liefde­volle ver­bon­den­heid.

Het is een favoriete bezig­heid van mijn beeldhouwende confrater om Moeder en Kind-beel­den te maken: elk kind is zeker van de liefde van zijn moe­der. Zo beeldt hij de visie van Jesaja over een moe­der­lijke God uit.