30. Tobias en Sara

Tobit 2,6,8

Tobit is de familiege­schie­de­nis van een vroom Joods gezin, dat in balling­schap leeft in Ninivé. Het is een troost­boek voor de Joden, die van huis en haard ver­dre­ven zijn: God kent jullie bittere lot, maar als je trouw blijft aan zijn Verbond, stuurt Hij zijn engel om alles ten goede te lei­den.

Vader Tobit hielp over­dag de armen en ’s nachts begroef hij stiekem de doden. Toen hij eens, moe van al zijn goede werken, in slaap viel op de veranda van zijn huis, viel er vogeldrek in zijn ogen en werd hij blind. Hij riep zijn zoon Tobias en bezwoer hem een vrouw te gaan zoeken bij zijn eigen familie; dan kon hij onderweg ook nog een groot bedrag gaan ophalen, dat hij in bewa­ring had gegeven aan een ver­trouweling. Hij bad tot God om een goede reis­ge­noot voor zijn zoon; God zond de engel Rafaël, incognito met de schuil­naam Azarias (= God helpt). Beiden gaan welgemoed op weg.

Na een lange dagreis gaat Tobias baden in de rivier en vangt een grote vis. Azarias zegt: “Bewaar de gal, de lever en het hart van de vis; met de gal kun je de ogen van je vader genezen; de lever en het hart zullen je ook nog van pas komen.” Als ze bij de familie arriveren, klikt het tussen Tobias en Sara. Maar er is een probleem: Sara is in de greep van een boze geest, die eer­dere mannen van Sara gedood had.

Toen het huwe­lijk was inge­ze­gend door de vader van de bruid, trok het echtpaar zich terug; ze baden vurig dat ze samen gelukkig zou­den wor­den; ze brand­den wierook en ver­dre­ven de boze geest door de lever en het hart van de vis op de bran­dende wierook te leggen.

Ze keer­den terug naar Ninivé en de blind­heid van Tobit genas. Toen hij aan Azarias vroeg, hoe hij hem kon bedanken, was het ant­woord: “Ik ben Rafaël, een van de 7 heilige engelen, die de gebe­den en goede werken van de heiligen opdragen aan God. Toen u bad en toen Sara bad, heb ik uw gebe­den onder Gods aan­dacht gebracht. Hij zond mij om u en Sara te genezen en om Tobias te be­ge­lei­den. Loof daarom God en dank Hem”.