24. David en Batseba

2 Sam 11 en 12

Davids klerken schreven zijn deug­den, maar ook zijn ondeug­den onver­bloemd op. Beroemd is het verhaal van Batseba. Op zekere dag zag David vanaf het dak van zijn paleis zijn bene­denbuurvrouw een bad nemen. Zij was erg mooi; hij liet haar halen en sliep met haar. Dat kon je je als Oosters vorst wel per­mit­te­ren, vond hij.

Maar er kwamen problemen van, want een tijdje later meldde zij, dat ze zwan­ger was. Toen liet David haar man Uria, die ergens met het leger aan het vechten was, naar Jeru­za­lem komen en stuurde hem naar huis. Maar Uria deed dat niet: “Terwijl mijn kamera­den op het slag­veld bivakkeren, ga ik toch niet bij mijn vrouw eten en drinken en slapen”. Na nog een vergeefse poging om het overspel te verdoezelen, gaf David hem een brief mee voor zijn bevelhebber: “Zorg dat Uria sneuvelt”. Zo geschiedde en Batseba kwam over naar het paleis en werd Davids zoveelste vrouw.

David voelde zich wel wat schul­dig, dat hij Uria de dood moest injagen, maar ja: het kon niet anders en er sneuvel­den zoveel soldaten. Maar dan verschijnt de profeet Natan en ver­telt de koning een parabel. “Er leef­den eens twee mannen in dezelfde stad; de ene was schatrijk, de andere straatarm. De rijke had een hele kudde schapen en geiten en run­de­ren; de arme had èèn lammetje, dat hij koesterde. Het at van zijn brood en sliep op zijn schoot; hij had het lief als een dochter. Toen de rijke een gast op bezoek kreeg, wilde hij geen eigen schaap slachten; nee, hij doodde het lammetje van de arme en zette het zijn gast voor”. David ontstak in woede en riep: “Die man verdient de dood”. Maar Natan zei: “Die man, dat bent u! God heeft u macht en rijkdom gegeven en zoveel vrouwen als u maar wilt. En wat hebt u gedaan? De arme Uria hebt u eerst zijn vrouw afgeno­men en hem daarna laten vermoor­den”. Toen sprak David: “ik heb gezon­digd tegen de Heer”.

De profeet hield David een spiegel voor. Toen besefte hij, dat hij niet alleen een beetje schul­dig was; hij was ontrouw geweest aan zich­zelf en zijn mede­mensen, aan zijn roe­ping en aan God. Hij had het beeld van God in zich­zelf, in Batseba en vooral in Uria verwoest. Zonde tast je diepste zelf aan: zo ben je door God niet bedoeld