17. Bevrijdende woorden van de Sinai

Ex 20 en 32

Het was een plech­tig moment, een in­druk­wek­kende gebeur­te­nis, toen Mozes de Tien Woor­den van God ont­ving op de berg Sinai. Het volk bene­den hoorde de don­der­slagen, het geschal van bazuinen. Ze zagen bliksemschichten en de rokende berg. Mozes ont­ving de twee stenen tafelen met de Tien Woor­den uit Gods hand; ze waren Gods eigen werk, het schrift was Gods schrift, Hij had ze er zelf in gegrift. (Ex.32:16)

Het waren geen gebo­den, maar weg­wij­zers naar geluk, richt­lij­nen om te leven en om goed samen te leven. De eerste vijf regelen de ver­hou­ding tot God; de tweede vijf de ver­hou­ding tussen de mensen.

1. Ik ben de Heer uw God, die u uit Egypte geleid heeft.
2. Gij zult geen andere goden aanbid­den, geen goden­beel­den maken.
3. Gij zult de naam van de Heer uw God niet ijdel gebruiken.
4. De Sabbat zult ge heiligen.
5. Eert uw vader en moe­der, die u Gods grote daden door­ge­ven.
6. Gij zult niet moor­den.
7. Gij zult niet echt­bre­ken
8. Gij zult niet stelen.
9. Gij zult niet vals getuigen.
10. Gij zult niet begeren wat uw naaste toebehoort.

Als je het zo ziet staan lijken het inder­daad tien gebo­den. Maar deze tien leef­regels gaf God in een gesprek met zijn volk, via zijn die­naar Mozes: “Jullie zijn op weg naar het Beloofde land. Hoe gaan jullie daar het leven aanpakken; hoe gaan jullie een goede samen­le­ving opbouwen, hoe maken jullie er een land van vrede en harmonie? Dan mag je de wegen naar wel­vaart en wel­zijn niet blokkeren, jezelf en anderen niet bescha­digen, je eigen geluk en dat van anderen niet in de weg staan”. Het volk werd er en­thou­siast van: “Ja, zo gaan we het doen”. De tien bevrij­dende richt­lij­nen ten leven klonken als muziek in hun oren, toe­komst­mu­ziek.