7. Abraham als koopman

Gen 18

Het bezoek van God aan Abraham ein­digde aldus. “Nu moet Ik naar Sodom”, zei God na het eten tegen hem. “Ik heb gehoord, dat daar hemeltergende dingen gebeuren”. Wat was er gebeurd?

Lot, Abrahams neef, die in die stad woonde, had gast­vrij­heid gebo­den aan een paar gasten. Maar de inwoners van die stad had­den snode plannen; ze wil­den die gasten sexueel mis­bruiken en vermoor­den. God was zo veront­waar­digd, dat Hij de stad met vuur en zwavel wilde verdelgen.

Abraham begon voorzich­tig: “Maar als er nou eens vijf­tig recht­vaar­digen gevon­den wor­den, zou U dan omwille van hen de stad niet willen sparen?” Toen rea­li­seer­de Abraham zich, dat vijf­tig wellicht te veel was voor zo’n verdorven stad, en hij begon, als een koopman op de markt, af te dingen naar veer­tig, der­tig, twin­tig, tien.

Vroe­ger had ik plezier in die sjacherende Abraham. Maar dominee Nico ter Linden noemt dit een van de stout­moe­digste bladzij­den van de wereldliteratuur. Je gelooft je oren niet. Abraham leest God de les: “Dat kunt U niet maken; dat zij verre van U!”

God staat daar een beetje verlegen te aarzelen op Abrahams erf, want die gaat niet opzij. Hij verspert God de weg, tot hij zijn zin krijgt. God houdt kenne­lijk van taaie volh­ou­ders en vurige bid­ders.