6. God op huisbezoek

Gen 18

Abraham deed op het heetst van de dag zijn mid­dagdutje onder de eik van Mamre. Toen kwam God daar aanwan­de­len, vergezeld van twee engelen. Zo ging dat nog in die dagen. Abraham zag ineens drie mannen staan en met oosterse gast­vrij­heid nodigde hij hen aan tafel.

Hij moet vermoed hebben, dat God incognito bij hem op huis­be­zoek kwam, toen de vreem­de­ling zei: “Volgend jaar zal Sara een zoon hebben”. Sara, die nieuws­gie­rig achter het tentzeil stond te luis­te­ren, schoot in de lach, maar niet van harte. Het was een schampere lach: “Ja, ja, dat heb ik al zo vaak gehoord. We zou­den een nageslacht krijgen, zo talrijk als de sterren aan de hemel. Maar ondertussen ben ik verwelkt en ook mijn heer is al oud”.

Dit bezoek vond name­lijk plaats, toe Sara 90 jaar was en Abraham 100. Je mag vraag­te­kens zetten bij die getallen, maar in ieder geval waren ze op gevor­derde leef­tijd en Sara zei terecht: “Het gaat mij niet meer naar de wijze der vrouwen”. Maar God vroeg: “Waarom lacht Sara? Is voor God dan iets onmoge­lijk?”

God lost gegaran­deerd zijn beloften in, zijn beloften aan Abraham en aan ons. Maar Hij stelt Abrahams en ons geloof wel op de proef. Als iets men­se­lijker­wij­ze niet meer kan, gebeurt het toch, omdat God het wil. Gods toe­komst hangt niet af van men­se­lijke man en macht, maar van zijn wil. Basta!