2. De schepping

Gen 1

Evolutionisten en Creationisten ruziën over de oorsprong van de wereld. Beiden hou­den het Schep­pings­ver­haal voor his­to­risch; ze snappen niet, dat het een gedicht is zon­der weten­schap­pe­lijke pre­tenties.

De Joden vroegen zich af, hoe het eigen­lijk be­gon­nen was met de mens en zijn wereld. Het is de eeuwige vraag: Waar komen we vandaan? Waar gaan we naar toe? Wat is de zin van alles wat er gebeurt? Vanuit hun geloof dachten ze: het kan niet zo zijn, dat mens en wereld een gril zijn van de natuur of een grap, die een boze geest met ons heeft willen uithalen.

Nee, er moet een goede God gestaan hebben aan de oorsprong van de mens; de schep­ping is een liefde­vol gebaar van God. Deze gelo­vi­ge visie op het verle­den leg­den ze neer in een gedicht met een telkens te­rug­ke­rend refrein: En God zag dat het goed was. Dat is Israëls visie op het verle­den. En die is best te verenigen met de evolutietheorie van de weten­schap.

Dat is hoop­vol. Wie gelooft ziet het leven als een gave Gods. De goede God schenkt ons uit liefde de levensadem en ook nog de hele schep­ping om er een paradijs van te maken, waar alle mensen waar­dig leven mogen. God had een prach­tig Rijk Gods in gedachten, waar de mensen aan zou­den mogen werken.

Ons leven is een gave van God en tevens een opgave. Zo was het in den beginne; en dat was zeer goed, betoogt het schep­pingsgedicht.