Goede Week in coronatijd

Wie zegt dat er dit jaar geen “Goede Week” herdacht wordt?

Zag u het nog niet, die immense pro­ces­sie van personen die posi­tief getest wer­den op het Corona­vi­rus? Ze zijn niet gekleed in lange gewa­den, zon­der gordel, zon­der hoofddeksel.

Zie je de kruis­weg niet van het verplegend personeel dat de Calvarie­berg van de ‘pandemie’ beklimt ten einde krachten en met angst om het hart.

Hij die zegt dat de man van Nazareth tij­dens deze Goede Week zich niet zal laten zien heeft de dokters in witte kledij en met bloe­dend hart niet gezien. Zij dragen het kruis van het lij­den van besmette mensen.

Zie je niet dat zoveel weten­schappers water en bloed zweten, zoals in Getsemani, koortsach­tig op zoek naar een be­han­de­lings­me­tho­de en een vaccin.

Zeg niet dat Jezus dit jaar niet door de straten trekt nu zoveel mensen moeten werken om te zorgen voor het nodige voedsel en medicijnen voor ie­der­een.

Hebt u niet het aantal ‘Cyreneërs’ gezien die zich op de één of andere manier hebben aan­ge­bo­den om de zware kruisen mee te helpen dragen?

Zie je niet hoeveel ‘Veronica’s’ zich hebben bloot­ge­steld aan infecties door het gelaat van besmette mensen droog te wrijven?

Wie zegt niet dat Jezus ook weer ter aarde valt telkens als wij de koude cijfers horen van nieuwe slacht­of­fers?

Zijn het niet de zo vele rust­hui­zen vol oudere mensen, de hoogste risicopa­tiën­ten en hun ver­zor­gers, die de Passie van het lij­den beleven?

Lijkt het niet als een kroon van doornen voor de kin­de­ren die deze crisis ‘op­ge­slo­ten’ moeten beleven, zon­der veel begrip en zon­der door parken en straten te kunnen lopen?

Voelen zij zich niet onrecht­vaar­dig ver­oor­deeld: de scholen, de uni­ver­si­teiten en de vele winkels die ge­dwon­gen moeten sluiten?

Zijn alle lan­den van de wereld niet getroffen, gegeseld door de gesel van dit virus?

Zijn zij niet zoals Pontius Pilatus die zijn han­den in onschuld waste: de lei­ders die simpelweg poli­tiek profijt willen halen uit de situatie.

Lijden ook zij niet, mach­te­loos zoals de dis­ci­pe­len zon­der Meester, zoveel families op­ge­slo­ten in hun huizen, velen met problemen, niet wetend hoe en wanneer alles voorbij zal zijn?

Wordt het gelaat van de lij­dende Maria niet weer­spie­geld in het aange­zicht van zoveel moe­ders en fami­lie­le­den die lij­den om de dood - op afstand - van een dier­ba­re?

Is het niet zoals het afleggen van een kle­ding­stuk, de angst van vele families en kleine onderne­mingen die hun spaarcenten in rook zien opgaan?

Is de doodsangst van Jezus niet in ver­band te brengen met de angst voor een tekort aan beade­mingstoe­stel­len in de afdelingen voor intensieve zorgen in zoveel lan­den?

Zeg niet: geen Goede Week dit jaar, zeg het niet, want het Drama van het lij­den van de Heer is zeker en vast nooit zo reëel en authen­tiek geweest als dit jaar.

Miguel-Angel Ferrés
(ver­taald uit het Spaans)