Botlood

Hij is veer­tien jaar en verstan­de­lijk gehan­di­capt. Tijdens de taalles op school kreeg hij de volgende opdracht: maak een rijmpje. “ik schrijf niet met een ben, maar met een...”.

Hij moest er heel diep over nadenken. Het duurde zeker vijf minuten. Maar toen ver­scheen er een dikke grijs op zijn gezicht. hij greep naar zijn schrijf­gerei en pende blij neer het unieke woord “botlood”.

Op zo’n moment springen je de tranen in de ogen. En niet alleen van het lachen. Ook een beetje van ontroe­ring, want uit­ein­delijk heeft hij het verstand van een kind van een jaar of zes. En dan is deze vondst een hele goeie. Toen zijn juffrouw er dan ook iets van wilde zeggen, seinde ik haar dat ze haar mond moest hou­den. Ze begreep het; tenslotte had zij de vraag ver­keerd gesteld. We hebben er samen om geglim­lacht. Laat maar.

Hij komt er met een botlood ook wel. Hij zal zo’n ding waar­schijn­lijk toch niet veel hoeven te gebruiken. Zijn geluk wordt er niet groter van wanneer hij de waar­heid omtrent pen en potlood zou ervaren.

Diezelfde avond las ik een column in de krant. Een quasi komisch verhaaltje van een verzuurde jour­na­list die poogde van het galspuien iets grappigs te maken. Een mislukte poging, want gal blijft gal en daar is niets leuks aan.

Ik moest nog even aan het botlood denken. De column van die dag zou een stuk leuker zijn geweest wanneer de schrijver met dezelfde po­si­tie­ve in­stel­ling van de botlood­schrij­ver had gewerkt.

Het is soms zo jammer dat wij vol­was­se­nen intellectueel proberen te zijn en dan verzan­den in chagrijn. Jezus zei niet voor niets: Zo gij niet wordt als kin­de­ren zult gij het rijk der hemelen niet betre­den. Kenne­lijk had Jezus ook niet veel op met chagrijnen in Zijn hemels paradijs. Liever vrolijke kin­de­ren die met een botlood schrijven en stralend de wereld in kijken.

Hij zei ook: laat de kin­de­ren tot Mij komen. Daar­mee gaf Hij aan dat kin­de­ren on­schul­dig zijn. Open en ont­vanke­lijk voor alles wat wij vol­was­se­nen hen te leren en te ver­tellen hebben.

En dat is in de aller­eerste plaats dat ze een goed mens moeten zijn. Blij en vooral posi­tief in het leven moeten staan. Open staan voor andere mensen, liefde kunnen geven en nemen.

En of je dan met een botlood schrijft, ach, dat doet er dan eigen­lijk niet echt zoveel toe.