link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook

De volgende stap

Pelgrimsweg van Franciscus

gepubliceerd: vrijdag, 28 juni 2019
De volgende stap
De volgende stap

Met een harde knal slaan de deurtjes van het vreemde treintje dicht. We kijken eens door de raampjes als we rij­den. Af en toe passeren we stationnetjes. Ik zie nergens namen van de stationnetjes staan. Ik vind het heel bevreem­dend, hier zo ergens te rij­den, zon­der te weten waar je zit.

Bij weer een stop loop ik naar de deuren om te kijken of ik buiten iets van een stations-aandui­ding zie. Helemaal niets. Een kaal stationnetje. Ik voel me wel opgejaagd, per slot moeten we er straks wel in Citta di Castello uit. Stel je voor dat er daar ook niets staat. Gaat dat wel goed? Als het treintje weer rijdt komt de conducteur waar­schu­wend naar ons toe. Hij maakt een gebaar van dat het je je kop kan kosten tussen die deuren. Veel te gevaar­lijk, zegt hij. Ze vermorzelen alles wat er tussen zit. Nou, ik was niet van plan daar tussen te komen. Hij gebaart: ik zorg wel dat jullie weten waar jullie er uit moeten. Gelukkig, dat geeft rust.

We zijn al vanaf van­mor­gen vroeg op stap. Het is onze start van de pelgrimsweg van Fran­cis­cus naar Rome. Vanaf huis nemen we het open­baar ver­voer naar Charleroi. Vandaar vliegen we naar Perugia. Zon. Warm. Het lijkt of we al in Italië zijn. We hebben enorm lopen puzzelen op deze verbin­ding. Uit­ein­de­lijk doen we vijf uur over een reis met het open­baar ver­voer van huis naar Charleroi, waar je met de auto een uur over doet. Hier vandaan vliegen we naar Perugia.

Perugia is een klein vlieg­veld. Het lossen van de bagage stelt niets voor. De bedoeling is buiten een bus te nemen rich­ting Ponte San Giovani. Hier moeten we de lokale trein rich­ting Citta di Castello zien te vin­den.

Hoe komen we hier aan kaartjes? Op het onaan­trek­ke­lijke stationnetje kijk ik wat hulpeloos om me heen. Kenne­lijk, helemaal uit het niets, komt er een Ita­li­aanse vrouw op ons af, die ons in het Engels aanspreekt. Ze ver­telt ons dat je ook in de trein de kaartjes kan kopen. Dat kost niets extra’s. Ze begint alvast gehaast voor ons uit te lopen. Wij lopen er met onze koffertjes achter aan. Op het station wijst ze en zegt ze: “Kijk, die trein moet je hebben”. We vragen dat nog eens na. Klopt dat wel, die? Ja. Het is een onooglijk grijs treintje vol met graffiti.

We moeten over ver­schil­lende sporen lopen. Er is geen andere moge­lijk­heid bij het treintje te komen. We stappen in. We zitten amper, of de trein vertrekt. We hebben echter ver­der geen enkele indi­ca­tie dat we ook goed zitten. Onze span­ning valt weg als de conducteur wat later ver­telt dat we goed zitten. Op naar Citta di Castello, waar we een dag blijven.

Van daaruit wan­de­len we in ongeveer zeven dagen naar Assisi, waar alles in het teken van Fran­cis­cus staat. Onze route volgt het traject dat Fran­cis­cus acht eeuwen gele­den liep. Het is wel de vraag of dat echt waar is. Vandaag begint onze Pelgrims­tocht naar Rome. We volgen de weg van Fran­cis­cus.

Onze start van deze pelgrimage is eigen­lijk een les in slow reizen. Voor pel­gri­meren moet je de tijd en rust nemen. In het moment van rust en stilte vindt de ver­die­ping plaats van het pel­gri­meren.

Arnold Spijker

 

(dit artikel is over­ge­no­men uit het (deel-)pa­ro­chie­blad ‘Angelus’ van juni 2019)






Parochie
Heilige Franciscus 
Kerkstraat 4
5721 GV Asten
(0493) 69 13 15
secretariaat@rkfranciscus.nl
Google Maps
Like ons op FacebookVolg ons op X/TwitterVolg ons op Youtube Deze website is ontworpen en wordt onderhouden door iMoose